Hayat denen bu sahneye çıkan da var
Repliği bitip de kimsesiz inen da var
Rolüne kendini kaptırıp tapanda var
Umursamayıp her şeyi satanda var
Sahne bir; geleni aynı gideni aynı
Doğduğumuzu bilerek eceli
Neyin getireceğini görmeden yarını
Akan kan dursun diye savaşı
Umarsızca sevmişiz
Izdırabı bol olan aşkı
Sabır derdi, en emin dal, her zaman
Beklemek acı ama sonucu derman
Soramadım içimdekileri, kaldı aman
Haksızlığa şu duruşu, umursamadan
İmrendim suskunluğuna, bekleyişine
Sevmeyi mi beceremiyoruz bir bilsek
Her savunmamız ya kötek ya da dirsek
Asılmaktansa sarılmayı mı denesek
Çekmek yerine kendimizi mi bir çeksek
Bu anlamsız doğruculuğumuz kime
Ne taşlarım var eteklerden dökülecek
Döksek de tek tek hangi ömür yetecek
Bana kalsa her biri ayrı ayrı seçilecek
Nereye gideceklerini ezelden bilecek
Kimi eski olsa da bu gün gibi dip diri
??????
Var dır ya seni durmadan rahatsız eden
Kim olduğunu ne olduğunu sezdirmeden
Kovsan da sövsen de bir türlü gitmeyen
Yastığın başında, yürüdüğün yolda izleyen
Kâlû Belâ dır gerideki izin
Eşsiz ana kucağı ilk nefesin
Baba ocağıdır ilk göreceğin
Arzum mutlu olsun geleceğin
Hayat dediğin muhtelif macera
Girdik bir yola rotası net olmayan
Oluyoruz mecburi yolumuza revan
Yol uzun, ince ucu var sonu belirsiz
Kimi kısa kimi daha da kısa ibaresiz
Yol mu yoksa yolcu mu dur ezilen
Sen misin ki ey iki fani damladan
Hak mı sana bu cihana sorulmadan
İz bilmez, yol bilmez, çaresiz benlik
Daha ne, nedir haberdar olmadan
Bekler sabırsız can zaman gelsin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!