Mehmet Fatin Baki Şiirleri - Şair Mehmet ...

Şiirin nağmesi söyler benim uslûbumu şerhan
Okuyan güfteyi, şenlikle kalır neş’eli, ferhan
Güzel âhenk ve mukaffâ redif, eyler iken ritm
Yazılan her gazelin beyti hulümkâr ve perîhan.

İyi bercestesi tetkik edilir şâir elinde

Fıtnat Hanım'ın gazeline tahmis (1)

Yaş koruk sabr ü selâmetle aneb-nûş eyler
Fıkd-ı nakdî deli şeydâyı dahî hûş eyler
Buluşan sevgililer cuş günü hûrûş eyler
'Neşve-i câm-ı muhabbetle gönül cûş eyler

Cebriyyede mevzuatı bilmezken erenler
Söyler benim ikbâlimi fincanda görenler

İtvân sorular sormadan evel gömülürler
Aklî gücü yetmez diye pîr-sâli derenler

Ferruh olsun doğduğun gün, pîr zamânındır senin
Tok sözün, haysiyyetin bî-misl imânındır senin.

Devletin yüksek yerinden hak ve hukuk gözledin
Doğruluk, kalpten gelen müsbet lisânındır senin.

Yem yeşil, hevesli, çağla şimdi git
Son baharda bâdem ol da gel sanem.
Tatlı bir kemâl-i zevkle ol vakit
Hazz olur seninle işve lâ-cerem.

Sanem = güzel kimse

Şirazî'nin beytine mütemmim gazel

'Cefâsı sevgili yârın vefâ yerine geçer
Ne türlü derdi olursa devâ yerine geçer.' (1)

Sarih sühanla belî'dir demek değil gelenek

Fâili yoksa eğer, ulumun şahanesi
Labaratuvarlarda temiz bir kapta uyur
Tatbikatta değilse, kânunun bir maddesi
Avukathanelerde pak bir kitapta uyur

(Muhibbi'nin bir beytine tesdis) (1)

Kendi nefsin kandırırken tilkiden kurnaz mısın
İşleyip binbir günah şeytana kanmaz mısın
Genç iken hummalı demden ders alıp yanmaz mısın
Yaşlanırken kış değilsen fasl-ı bahar, yaz mısın

Koca deryâda yüzen âb-ı mücemmed dağ idim ben
Gece âb-hufteye döndüm güneşin geldiği yerden
Azer-âsâ beni fevren buğulandırdı çok erken
Yedi kat yükselerek Hakka kavuşmaktı murâdım
Günahın çokluğu gösterdi benim vech-i sevâdım.

Doksan seneden sonra Fatin etse vefat
Akran diyecek mazide kayboldu ‘ Bula’t
Kardeşle yeğen kaybolacak ertesi gün
Defn etmek için kabre gelir komşu zevat
Sorsam yaşayan gençlere suç borcumu ben Öğrenci ve etfal beni eyler beraat
Dönmez mi vücudum geri dünyaya hemen