Mehmet Fatin Baki Şiirleri - Şair Mehmet ...

Sultan 3. Murad'ın (Murâdî) ve Bâki'nin mısr'alarına mütemmem gazel

'İçip mest-i müdâm olsam gamım bitmez nedendir bu' (1)
'Ezelden gâm ile bünyâd olunmuş bir bedebdir bu' (2)

Gelip geçmiş bütün yıllar şikâyetsiz kalan cildin

Seyyid Osman Hülûsi Efendinin gazeline Tahmis


Andelîbân, bahçivandan bî-sebep şekvâ neden
Gonca güller bekleyen hârisle kem gavgâ neden
Hep berâber hoş yaşarken böyle bir kıssâ neden

Arzu-nâk sultân efendim nefs-i emmâre hakir
Müstakim yoldan çıkıp mecliste ters ahkâm verir
Hüsn-i ahlak mantığından muttasıl zılgıt duyar
Müstakildir, kimse bilmez nerde endâm gösterir

Doğduğum günden beri hep böyledir nefsim benim

Uyan artık kanımın kardaşı nefsim, bileceksin
Ecelin dâ'ine kerhen bile olsan gideceksin
Dâi = davet Kerhen = isteksiz

İyi bak kendine dostum bu senin son seferindir
Kabirin toprağı ferşten kaçarak dönmeyeceksin

Gökteki yıldız sevenin hâlini irfân. Ne mümkün
Sessiz olan türbe içinden dışa tuğyân. Ne mümkün

Eski pirân insana “Nisyân ile mâlül” demişler
Duygumu inkâr ederek buseni nisyân. Ne mümkün

Bir gelişmiş gül koparsan zerd olur
Karlı yüksek dağda rüzgar serd olur

Bazı insan hak yemekten zevk duyar
Hoş görürsen sanma nâ-merd merd olur

Nerde aşk olmuşsa ger toptan fesâd
Tez keser maşuk denen keskin bulâd.
Kalbi mecrûh gösterirse hoşgörü
Âşık eyler gönlü mesrûr-el-fuâd.

Hiç bilinmez nerde aşkın nûrluğu

(Müstezâd)

Şenlik gelecek millete, şeytandaki şerr'i
Hayr ettiğimiz gün.
Yağmur gibi rahmet yağacak, ni'mete, rızk'a
Şükr ettiğimiz gün.

İyilikler, kötülükler nerelerden geliyor
Kocaman mıntıka bir zelzeleden sendeliyor.

Bu ezâ kâfi değilmiş gibi kavgâ ederek
Birinin komşusu mağrûr diye üç dost eliyor.

Kocaman bahçeli bir ev
İçinde yalnız ben varım
Öldükten sonra karım
Şiir yazıyorum.

Yorulduğumda