Mehmet Fatin Baki Şiirleri - Şair Mehmet ...

Bilemezsen gelenek geçmişinin rehberini
Yeniden tekrar eder hâdiseler sanki yeni
Atikiyyâtını nisyân ile ma'lûl olarak
Bulamazsın yeni târihteki mutlak yerini.
Edebiyyat zulüm altında esir kalsa bile
Unutur sanma sakın halk, kamu kültürlerini.

Çoğu bî-vefk hareketsiz gibi durmakla olur.
Olacak şeylere bir mânia kurmakla olur.
Sürügen başarısızlık yere düşmekle değil,
Düşülen yerde kalıp nefsini vurmakla olur.

Bî-vefk = başarısızlık

 Kimbilir ben nerdeyim, yâhut kimim yâ ben neyim
Asgar imkân belli bir leyl üflenilmiş benneyim.
Dal değil, yaprak değil, yaş bir kütük kalmış gibi
Girdiğim külhanda seksen yıl yanan bir nesneyim.

(Şarkı)

Ne zaman görsem seni kendimi kaybederim
Benliğimi bulunca bende ararım seni
Coşkun akan nehirde bendimi kaybederim
Kabaran dalgalara bile sorarım seni

 Bana kalmıştı mirastan kocaman dört meraya
Ele aldım birini veche nazarçin bir ara

Hemen ilk aynaya bir şevk ile baktım gülerek
Görünen vechimi gençlikte bıraktım gülerek

Seni severim derdin
Gönlümü yere serdin
Hiç acımadan beni
Gurbet ele gönderdin.

Evvela, bir ay dedin

Kul Nesimî'nin gazeline tahmis (1)

Geçmişte güzel günleri şadmân bilir ancak
Kan rengini bir çeşme-i giryân bilir ancak
Göç kahrini kalbimdeki mihmân bilir ancak
'Cânânı benim sevdiğimi cân bilir ancak

Ben tevazû arzederken ihtiyârım yükselir
İhtiyar-dinç az değil

Acz-ikdâmım benim sıdk âciziyyetten gelir
Pîr-acûz âciz değil

Bağa girdim gülü yok, goncası yok, bülbülü yok
Çöle benzer koca mer'âda dahî sümbülü yok.

Bu ne sahrâ, bu nasıl yer! Bütün ormanları kır
Kuru dehşet getiren rîh yalınız kum bırakır.

Beni çoktan beri bir genç afacandım sanıyorsun
Seneler sonrası gafletten uyandım sanıyorsun

Bütün ömrüm boyu düzgünce hayat zevkini sürdüm
Yeniden kendimi doğmuş gibi sandım sanıyorsun