1. burdan başlıyorum
Doğu Beyazıt
Doğusuna vuruyor gövdemin
yıpranır gibi avuçlarımda medeniyyet
dönüyorum
ellerim göğsüme bitişik
Karşı döndüm duvarlara yüzümü
Ağlatmasın diye sancıları insanlığın
Düş gördüm
Düşüverdim ellerine kan rengi goncalarla
/sar beni
eşyadan
ve insandan yakınarak
/-bir gül/bir gün
bitiverir ansızın; bu tersaneler bu amaçlar
bu düzeyler
bir gün
Anne
-beni çarpık kentleşmelerin,sürtüşmelerin,ölümlerin
fikri hür, vicdanı hür karanlıklarında
yalnız bırakma...
...
Göğü yırt
göğü kar
gök çift saçaklı zencefildir
ucuna bucağına yapışır hareleri
ay batar nehrimin aksinde
Burada
Eski fakat
Tutkulu(?) bir şarkı söylenmelidir
Tarih
Benden kalan her ne varsa toplasın
ben yazmak istesem de
taşımaz mısralarım
içimdeki hasretin
zorlu ağırlığını
kapkaranlık bir nazdır
anladım ki ayrılık
Ne diye takıldın gül bahçesine
Sana lalezardan sitem var bülbül
Gel de kurtul artık sahte büyüden
İnan ki sensiz de büyüyecek gül
Boşuna ötersin onun başında
Dudaklarım;
bir çiçeğe değmişti bir gün
adını benden önce
karanfil koymuşlar
utandım
baka kaldı tepemden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!