Mehmet Fafal Şiirleri - Şair Mehmet Fafal

Sen gittin gideli ben
Deli divaneye döndüm
Ağlayan gözlerimde yalnız
Hatıran kaldı gözlerimde yaş olup

Sel gibi aktın gittin bin hatıra vardı

Bu ateşi sen yaktın
İçime gelede sen söndür
Baharda bir mahal var
Sanki hüzün gibi

Sebepsiz dargınlıkla

Aşkınla beni benden aldın
Unuturdun bana benliğimi
Oysa ben senin gökyüzünün
Renklerinden aldığın

Gözlerini unutamadım

Denizde su biter mi?
Güneş doğmaktan vazgeçer mi?
Yıldızlar parlamaktan bıkar mı?
Peki sen susuz yaşayabilir misin?
Ben sensiz yaşayamam BİTANEM!

Sevecendim babacandım
Yetimleri sever yardım ederdim
Çocuğum dedim
Babanım dedim

Desteğinizim dedim

Seni bir gün
Bulacağımı biliyordum
Tanrıya hep yalvardım
Feryadımı duy diye

Dostlarım güldüler bana

Senin için düştüm yollara
Seni sormadığım Ülke
Kalmadı aradım seni oralarda
Dedilerki o şimdi yok burda

Deli gönlüm bak sensiz

Dilerim mutluluk sana
Göz bebeğin kadar
Yakın olsun
Yoksun yine diye

Düşmanım her güne

Batık bir gemiymiş aşkımız
Kader deyip avutma beni
Ayrılık çaldı kapımızı

Dönmiyeçeksin biliyorum
Sen dünyamı yıktın vefasız

Sen dünyadaki her hangi
Biri gibi olabilirsin
Benim için dünyalara değersin

Ömür boyu sevilmek
Hem de sevildiğini bilmemek