Mehmet Emre Özgür Şiirleri - Şair Mehmet ...

Bilmem; Hangi melek yazar günahı ?
Yıllar yıllar evvel aldığım ahı
aheste, aheste ödüyorum şimdi.
Nasip misin? kader mi? imtihan mı?

Bir ara sokakta döküldü dilimden ayrılık cümleleri,
Gözlerin hafif kızarık, sesinde tedirgin bir titreme.
İnan ki kelimeler boğazıma tıkanıyordu,
Gözlerinin, yüzünü yıkadığını görünce.

Ellerini ilk tutuğum bank bile iki metre yakındı.

Cümleler,kalemden ardı sıra dökülüyor.
Yüreğim,hasretinle sürgüne gönderiliyor.
Kalemim,kederi mürekkebe bürüyor.
Okuyanlar,kederimi şiir zannediyor.

Sınanıyoruz,Yalanlara oyalanıyoruz.

Ne zaman önüme baksam,
hayalin arkamda belirir.
Sırtımdan bir meltem eser,
Yine hayallerimi devirir.

Ben yazmayı çok bilmem.

Bir park köşesinde bekliyorum seni,
Ellerimde papatyalar.
Gözlerimde gülüşlerin, yüreğimde aşkın var.
Ben, bugün de seviyorum seni.

Hasretini ,sigarama ateş yapıp yakıyorum.

İyilik beklemeden yaşa hayatı
Nankördür şu insanoğlu.
Unutur geçmişi,gösteremez vefayı.
Yufka yürekliler,çekemez sevda gamını.

Buruk olsada yüreğin,devam et.

Bir sokak düşün,anılarını gömdüğün.
Bir park düşün,gözyaşlarını döktüğün.
Kefen beyazı bir gömleğin içinde,diilimden dökülen sözleri, tutuşan yüreğimi,paçavra olan hayalleri
Zor da olsa vazgeçmeye yemin etmiş beni düşün.

Uzak dur,uzak tut ruhunu.
Kaybetme ışığını yanımda,
Gömülme ruhumun karanlığına.
Gülüşlerin eksilmesin yüzünden.

Hiç Heba etme uykularını,

Sessiz ve usulca kanıyor yüreğim.
En kötü ihtimaldir seni kaybedişim.
Viyana kadar güzel bir hayalsin,
Geri dönüp dayansam surlarına,
İltica eder misin yüreğimin kapılarına.

Oturuyordum ıssız ve karanlık odamda. Izdırap ruhumu kapz ediyordu.Yanı başımda duran masa çok kalabalıktı. Pişmanlıklarım, hatalarım, keşkelerim ve neyselerimle doluydu.
Göz perdemi kaldırdığımda oda sessiz ve zifiri karanlıktı o an ölmeyi o kadar çok diledim ki...