Mehmet Cemal Saydam Şiirleri - Şair Mehm ...

'Mensur şiirlerimden...'



İnsanlar gördüm...
İnsanlar gördüm memleketimde. İnsanlar tanıdım memleketimin her yerinde...

Ben; kara dağların, kara bahtlı adamı,
Dağların oğluna, mekân olmuşum.
Ben, çatlamış sabrın, taşan ayranı,
Kürre-i Arz, oluşurken doğmuşum.

Ben; Nemrut’ta, Süphan’da ağaran şafak,

'mensur (Şiirsel düzyazı türü) şiirlerimden'




Dualar okunurken Deyrul Zehferan’da, Kasımiye Medresesi önünde bekledim seni.

ONLAR DESTAN BAKIŞLI,
ONLAR SEVDA NAKIŞLIYDILAR

Yollar tutuludur ulaşamam.
Sen yine de, mektubunu yaz gülüm,
Takdiri İlâhi, ölüm hak bize... Sabaha ya çıkaaar, ya da çıkamam.
Sen yine de, mezarımı kaz gülüm...

***

- Acılı ve onurlu, Bitlis kızlarına saygılarımla...


BEN BİTLİS KIZI

İmbatlar okşarken yakamozlar,
Sen diye kokuyor, tüm yaseminler.
Ve bu kentin, o çılgın akşamları,
Med-cezirdir sensiz. Bitmez geceler…

Bırakıp giderken, böyle çaresiz,

Baharı gelmiştir memleketimin,
Hizan’ında çiçek açmış nar şimdi.
Her tarafı yeşil aziz Bitlis’in,
Süphan Dağı, benek-benek kar şimdi.

Karlar erir, coşar bütün ırmaklar,

ÇOK ÖZLEDİM BİR TANEM…

Güneş doğmuş, Dideban’ın üstünden,
Hayalîmde, sana geldim bir tanem.
Geleceğim, hazırlandım ta dünden,
Ben Bitlis’i, çok özledim bir tanem.

Çukurovalıyım, Toros dağlıyım,
Allah’tan büyüğü, var mı ki dayı?
Gâvur dağlarından, Adanalıyım,
Allah’tan büyüğü, var mı ki dayı?

Pozantı’dan beri, yolum ateştir,