Her gün yürek çeker beni sorguya
İzahat verecek laf bulamadım
Herkes bir tel çalar, hak arar güya
Cirit atanlara söz bulamadım.
Bir ortama girdim sohbet uzanmış
Yorgunum canımı taşımaz oldum
Ağır gelir bana güç ver Allah’ım
Bu ne kavga bu ne savaştır bilmem
Çocuğum, gücüm yok güç ver Allah’ım!
Sana sığınmışım uzat elini
Savaş çocukları yuvasız kalmış
Şerefsiz Israil ümitler çalmış
Doğmadan refahı elinden almış
Silah gölgesinde yaşar kardeşim
Zifiri karanlık her yerde feryat
İçimde dinmeyen derin yâre var
Geldim kararımı bildirmeye yâr
Bu gidiş çok sürmez korkularım var
Sen doktor ben ırgat olmuyor ki yâr.
Küheylan gibisin duruşun yaktı
Yokluğunda divaneyim
Yıkılmış bir viraneyim
Çalıp ağıt yakan ney’im
Özlüyorum e hadi gel.
Bekleyişim yetti cana
Beni saran alev sönmek bilmiyor
Biri ateşine attı da gitti.
Çok yoruldum kalbim onu silmiyor
Sevmeyen birine sattı da gitti.
Ruhum daralıyor onsuz olmuyor
Bu ne inat vazgeç benden
Suçluyorsun hep erkenden
Seven yürek geçmez senden
Geçtiğimi kim demiş yâr?
Kimi sevdim senin gibi
Nadanmışım kör gözünde
Zehir aktı yâr sözünde
Kıymet bilmek yok özünde
Sana dönmek haram olsun.
Senden geldi başa gelen
-Yakup Yeşilırmak’a
Yaşı kırk beş telden yapmış araba
Mazin mi canlandı Yakup kardeşim?
Mercedes olsa da döndük haraba
Oturdum mekânın loş ışığında
Dirilen mazide yâr bulamadım
El ele gezerdik ay ışığında
Hasreti yaşarken yâr bulamadım.
Yokluğu lav gibi cana sarıldı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!