Kuyu kazanlara dost diyemem ki
Çoğaldı alçaklar güvenemem ki
Dolup taştı nadan dur diyemem ki
Dilim bir kez yandı dersimi aldım
Alçak namertlere çare bulmadım
Mekan kurdum sevdalara,
Mihman konuk hiç olmadı.
Gönül ister varsın yara,
Aklıselim yar bulmadı.
Hayat olmuş mutsuz kervan,
Ben ömrümü harcadım hayırsız yar uğruna
Ne hayaller kurmuştum ümitlerim boşuna
Duygularım virane neler açtın başıma
Bin kez dünyaya gelsen sakın çıkma karşıma
Hayatımı bitirdin zalim beni çok yordun
Dost dediğim zalim olsa
Gece gündüz beni yorsa
Hayatıma hep göz koysa
Olmaz olsun böyle hayat
Çekilmiyor çok yordular
Sevip sevilmeden evlenmek haram
Sevmeden verdiler kanıyor yaram
Çekip gitsem yok ki beş kuruş param
Nasıl bir hayat bu gülmedin ceylan
Kasırgalar vurdu yıktı içimi
Gönlüm sana bağlı sanki bir köle
Çok özledim seni düşürdün dile
Yörende bağlandım beyaz bir güle
Sen benim sevdamsın canım Denizli
Sensiz kalan gönül İlhamı bulmaz
-Sevgili kızım Ada Beren’e
Gördüğüm her kıza kızım demeyi
Bağrıma basıp da öpüp sevmeyi
Oynasın benimle taksın çelmeyi
Yıktın o hasretti hoş geldin kızım.
Hak yolunda giden yüzleri aklar
İlime adanan yürekler çağlar
Dünya baki kalmaz size ağalar
Hakka giden yol var, ihsana gelin.
Kimi bencil olmuş hak nedir bilmez
Tespih gibi çektim geçen ömrümü
Giden gitti kalan az bir bölümü
Her insan tadacak mutlak ölümü
Fanisin unutma, ey insanoğlu!
Sayılı nefesler bir, bir tükenir
Kimi vardır tapmış dünya malına
Kimi vardır ölüm gelmez aklına
Kimi vardır düşmüş bade barına
Ukba unutulmuş bilen var mıdır?
Kimi vardır afet ibret bilmezler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!