Mehmet Ayman Şiirleri - Şair Mehmet Ayman

Kızıla çalarken gurûbun rengi
İnsanın içine hüzün çökermiş
Sevdalı gönüller birbirlerini
Daha fazla akşamüstü özlermiş

Ölümün kimseye eyvallahı yok
Önüne kim çıksa alır götürür
Güçlüsü zengini büyük şöhreti
Olan da ölürmüş anladınız mı?

Kiminin şöhreti dünyaya taşmış

Bir aynaya baktım bir de kendime
Tanrım bu solgun yüz yoksa benim mi
Dokundum tenime parmaklarımla
Eskimiş, pörsümüş yaşlı bir deri

Bakışlar ne kadar yorgun ve bitkin

Aha şuramda tam şuramda
Göğsümün tam ortasında
Canımın orta yerinde
Bir kalp var atar durmadan
Sizin için sadece
Söyleyim size

Her bir insan her birimiz ayrı ayrı
Bir âlem büyütürüz bir dünya taşırız
Koskoca bir kozmos İçimizde

Hiç birimiz bilemeyiz
Bir diğerinin kendisiyle

Ferhat benim ile deldi dağları
Mecnun benim ile geçti çölleri
Kerem benim için aştı yolları
Aşığın dizinin dermanıyım ben

Mevlânâ semâya benimle durdu

Bir ahu gözlüye kandım erenler
Onun için zây eyledim aklımı
Beni benden aldı bir çift göz ile
Onun için yandım ateşlere ben

Bir yerde bir çocuk ölünce
Dünya üşür çünkü çocuk
Kırılgan kalbidir insanlığın
Çocuk umudun öteki adı

Saflığı temizliği insanın

Bir varmış bir yokmuş bir masal gibi
Geçiverdi ömrüm bir hayal oldu
Çocukluk gençliğim orta yaşlarım
Sanki yaşanmadı bir yalan oldu

Nice sevdiklerim şimdi göçtüler

Bir vaktine eriştik ki, zamanın
Gece belli değil gün belli değil
Bozuldu dünyanın çarh-ı, düzeni
Mevsim belli değil yıl belli değil

Ne zaman kar yağar ne zaman yağmur