Şu zor günlerimde, yöneldim sana
Sen oldun daima, sığınak kal’a
Ömrümün belki, bu sonbaharında
Dilimde feryadım, figanım sensin
Varlığında buldum, her teselliyi
Sanmasın kimse beni mutlu yaşıyor
Hüzünler evinin direğiyim ben
Yıkıldı ruhumun sırça köşkleri
Viraneye dönmüş ev gibiyim ben
Eserdi başımda sevda yelleri
Söylersen bir sözün doğrusun söyle
Eylersen bir işin iyisin eyle
Dolaşma dünyada kibirle öyle
Ne yaprağa dokun ne dal incinsin
Hakikat incinir söyleme yalan
İNSAN DEDİĞİN
İnsan dediğimiz ağaca benzer
Bir kez yaprakları dökülsün de gör
Hangisi hakiki hangisi sahte
İpliği pazara saçılsın da gör
Yaşanacak bir şey varsa kaderde.
Onu yaşamadan ölmek olmuyor
Allah yazmış ise bir kere onu
Başına gelmeden geçmek olmuyor
Nereye kaçarsan kaç kurtuluşun yok
Ben artık kanadı kırık bir kuşum
Uçmuş dalına konmuşum
Aç pencereni bir bak ne olur
Seni beklemekten çok yorulmuşum
Kara gözlerini öyle üstüme
Dikip acı acı bakma ey çocuk
Yüreğim zaten bir yangın yeri
Bir ateş de sen atma ey çocuk
Çektiğin acılar belli yüzünden
Ben de kuşdilini bilseydim eğer
Sorardım kuşlara sizce nasıldır
Dünyayı seyretmek o gökyüzünden
Uçmanın verdiği keyif nasıldır?
Özgürlük tutkusun sorardım bir de
Bir masal anlatsan bana masalcı
İçinde dünyanın derdi olmasa
Bahsetsen sadece güzel şeylerden
Yalandan dolandan eser olmasa
Yâdında bir dünya eylesen imar
Henüz çok küçükken
Süper marketler avmler daha yokken
Hayatımızda
Bir mahalle bakkalımız vardı
Sokağımızda
Sokağımızın tam ortasında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!