Mehmet Ali Kepez Şiirleri - Şair Mehmet ...

Beni yatağında halsiz bırakan
Kalbimda açtiğın yaradır dostum
İstemeden kavuşamaz çok yakın
Dostları ayıran aradır dostum

Bulunmaz kaybolan dostluk bilesin

Kalın duvar'lar la kör bir pencere
Sılamı anarım gùnde kaç kere
Bilene bilene döndùm hançere
Ey yıkılası duvar dost bekler beni

Yıkılsın koğuşun viran kalasın

Senin bu yaraya faydan dokunmaz
Elleme elleme bırak elleme
İkram eden zahmetinde çekinmez
Elleme elleme bırak elleme

Bırakki acımda kavrulup yanam

Ömrùmùn tùmùnù boşver
Ah gençlik çağlari gùzel
Nemrut,Ağrı beni hoş gör
Nurgak'in dağları gùzel

Baharda nevruz açınca

Ne hayırsız bahtim varmış
Yaz baharda kışa kaldım
Uçanlar ahın duyarmış
Yaralı bir kuşa kaldım

Ne yedim nede uyudum

Göhsüme bir ateş düştü zamansız
Harman gibi tütüp yandırdı beni
Umursamaz oldu beni vijdansız
Kaf'dağin ardına gönderdi beni

Böylemi dost olur insan dostuna

Böylemi yazdılar dost kitabına
Ne suya değersin nede sabuna
Bir fırtına gùnù vurdum kapına
Almadın içeri beni muhannet

Kestim umudumu hùzùnlù döndùm

Sahranın yağmura doyduğu zaman
Ben seni gönlümde silerim belki
Yüreğin ahımı duyduğu zaman
Derdimi unutur gülerim belki

Solmadın gönlümde gülün adıysan

Umutlan'ma deli gönül
Gitti o yar gelmez artık
Kan döküldü yüzlerime
Bundan böyle gülmez artık

Bağban bağı güzün bozar

Bülbül'e derdin dökecek
Has bahçenin gülü gerek
Dünya nın kahrın çekecek
Benim gibi deli gerek

Tutuşturdu nara beni