Mayıs'ın Gülleri Şiiri - Ömer Tomruk

Zaman çığlıklar eşliğinde dağlarken yüreğimi,
Masum meltemler saçlarını savurdu yüzümden,
Sanma ki kokunu unuttum,sanma ki adın silindi,
Avuçlarımın tenine hasreti,
Matem olup süzüldü gözlerimden.

Kaç kez dolaştım gezdiğimiz yerlerde,
Kaç anı topladım sen giderken peşinden
Her defasında bir şarkı oldun,
Her gelişim sanaydı yalın ayak,
Sanma ki sana son şiirimdir dilimden dökülen.

Dünde kaldığını sanma,
Bu günüm,yarınım olmadı ki hiç.
Ben gittiğin günde kaldım senli takvimlerde,
Saat hep gecenin dördü,
Zaman hep karanlık…
Sanma ki seni söküp atabildim yaralı kalbimden.

Sabahı hıçkırıklarla kucakladım hep sensin diye,
Sanma ki sen gideli hiç dokunmadım hayaline,
Nedensiz yokuşlara vurmadığımı sanma bu yorgun bedeni,
Sanma ki gittin benden,
Sanma ki yoksun…
Adını her yazdığımda kan damlar ciğerimden.

Mayısın gülleri goncalandı ölüm kokan aşka inat.
Beyaz çiçekler kana boyandı ihanetin elinde.
Ayak izlerim silindi,adım ise baştan başa yalan.
Sanma ki öldün bende…
Sanma ki yoksun…
Yılda bir de olsa ahu zar etme gönül dilinden.

26/05/2009