Senin Maviliğin Şiiri - Burhan Güler

Senin Maviliğin

Hani olur ya,
bir gün yazarsam seni,
suskun bir akşamın kıyısında olur bu.
Rüzgâr yorgun, deniz kendiyle meşgul,
ben, senin gülüşünü ararım gökyüzünün unutulmuş yerlerinde.

O şehir...
evvel zaman bir gülüş bıraktın oraya.
balıkçı barınağında hâlâ bir koku,
bir ses, bir eksiklik var senden kalan.
Yağmur iner,
bulutlar senin vedanı taşır yüzüme.

Sen gittin ya,
bir sıcaklık kaldı tenimde,
adı sen olan bir yalnızlık gibi.
Gülüşün, zamanla küskün bir anıya dönüştü,
ama eksilmiyor bende bıraktığın mavilik.

Hani derdin ya,
“Güneşin gözleridir denize düşen.”
Artık bilirim —
her gün batımı senin bakışındır.
Güneşi maviliğe aşık eden ne varsa,
benim yüzüme vuran ışığı da o yapar:
senin maviliğin.

Ve bil ki,
her yağmur sonrası gökyüzü biraz daha sensiz,
her sessizlik biraz daha senin sesinle dolu.
Ben hâlâ oradayım;
bir şiirin unutulmuş yerinde,
seni bekleyen bir dize gibi.

Burhan GÜLER