Mavi Balonun Hikâyesi Şiiri - Olcay Arsl ...

Öğretmen girdi sessizce dükkâna.
Yaşlı adamla geldi göz göze.
Raflar yılların hüznüyle suskun.
Bir balon aradı renksiz duvarlarda.

Siyah-beyaz dünyada...
Küçük umut, tek kalan.
Her tuğlası bir kırgınlıkla yanan.
Mavi bir balon duruyordu duvarda...

Pembe veya kırmızı var mı? diye sordu.
Dağ başında umut arar gibi...
Bulamadı başka bir düş....
Yalnızca o mavi…
-Al bunu dedi...
Paran geçmez burada, bizden olsun bu.

Öğretmen balonu aldı.
Ceketinin kalbinde sakladı.
Götürdü balonu minik kızının ellerine.

O minicik eller sardı mavisini sıkıca.
Sessizliğin uğultusunda.
Mavi balon; en değerli oyuncağı,
göğün en nadide parçası oldu.

Öğretmen, terörün iğrenç eliyle,
yarım kalan umuda gömüldü.
Gözler dolu, saatler durgun,
babasız bir kız kaldı geride.

Daldı küçük gözleri uzaklara.
Bakışları ufkun içinde kayboldu.
Kalabalık büyürken etrafında...
Küçük avuçlarında balon boğuldu.

Yabancı insanlarda, babası gibi giyinenlerde aradı.
Ama babası yoktu, gözyaşı ağırlığını koydu üzerine.

Gülümsetmek için geldiler, küçük kızın yanına.
- Seninle balon oynayalım dediler.
- Balon patlar dedi kız ürkekçe...
Sıkıca sarıldı balonuna.

Amcası gülümsedi.
- Patlarsa yenisini alırım, istediğin renklerden.

Kızın yüreği başka yerdeydi.
- Balonda babamın nefesi var.
Masumiyetin içinde acının izleri...
Çok ağır, çok gerçek, mavi balonun hikâyesi...