Mavi Anka'ya Şiiri - Erdal Karadağ

MAVİ ANKA'YA

Yüreğim bir midyenin saklısındaydı,
Biraz ürkek, biraz acemi çokça kederli
Kaç dalga sürükledi de yorulmadı,
vurdu kıyısına yalnızlığın
Kaç çakıl vurdu da kırılmadı,
girdi ortasına insanlığın
Kaç el değdi de açılmadı,
tuttu yasını sensizliğin..

Güneş terkederken yeryüzünü, ruhum ufkuna kaymıştı
Ve gelmiştin,
Aşk'tan kalma bir bahar havasıyla
Dalından kopup gelmiştin biliyorum.
Hep böyle yapmazmıydın..

Kokunla araladım kabuğumu,
Denizi gördüm.
Gök/yüzünü gördüm.
Gelişin ı-şık oldu gönlüme,
Gözlerini gördüm ışıl ışıldı yine, birazda yaşlı
Ayışığı gibi süzüldün ruhumun derinliklerine,
Mesrur olmanı istedim, eksiği olsam da tamların,

Gidecekmisin şimdi zifir karası gecelerin aydınlığı
Tam da üzerime sinmişken mutluluğun kar beyaz rengi
Adını koyamadım bu ben yolculuğun
Kal demeyeceğim bu kez sana
Bırak yıldızlar da kaysın satırlarımın arasından
Çekerim ben buğday benizli yüzünün nazlarını...

25 Ağustos 2013 / Hereke