Mahzun Doğa Şiirleri - Şair Mahzun Doğa

Hoş gelmiştin
Ayalarında derin bir ellerim
Kucağında ömrünce geniş bir sarılma
Ve gözlerinde hiç bırakmadığın o son damla

İlk önce boynuna değmişti yanağım

Bütün kelimelerim yolsuz şimdi
sana erişmeye yoksul
çaresiz
sabrım yerle bir
bütün yaşamak anlamsız
imkansız

Ellerimi neresine götürsem yüzünün.
Sesimi neresinde uslasam kelimelerinin.

Bildiklerimin en başına dönmüş ve yeniden başlatıyorum öğrenmeyi;
ilk seninle, kalbimin en güzel bilgisiyle başlıyorum.
Alfabem a, v.... ile başlıyor dilimin ezberine,

Kadın
yaşam
kutlu

Kadınlığın
adamlığımın tamamı

İki anne
iki canım
eşim
annem
iki kadın
iki güven

Seni beklerken
canım kırıldı
omuzlarım devrildi
yaşam çöktü
tufanın geçti içerime
seni öldüm

Seninle değiştirelim
düşündüklerimizle yaşadıklarımızı
seninle
ne çok oluyoruz
gülüşün ne yakın
ellerin ne iyi

Bu dünya yalandır diyorlar
ne kör bir cümle
seni görmüyorlar
görmüyorlar
aramızdaki camlarda dökülen ellerimi
üstün açılmış

karanlık bir deniz gibi
nerdesin
görünmüyor ellerin
ki bunca yakınsın dahi
ve yoksun
karanlık bir deniz gibi

Tam da alışıyorken yaşamaya her seferinde
tam da oluyorken
beni bıraktırıp götürüyor
istila ediyor seni o işgal ülke

Çekilip alınıyor yastığımdan başın