Mahzun Doğa Şiirleri - Şair Mahzun Doğa

İlk gidişinin anısına...

'Eşyalar toplanmış seninle birlikte
anılar saçılmış odaya, her yere
Sevdiğim o koku yok artık bu evde
Sen

Yağmurlarını pencereme astım
dışarısı nasıl
bilmek istemiyorum
bilmeyi bilmek istemiyorum
hiçbir şeyi
seni

Nisan göğü
kabuklarımızı sakladığımız içimiz
kalbimizin aklı sarhoş
dolup doluyoruz boşalamıyoruz
ne kadar boşalsak
bütün çekilmezliğimiz toplanıp

O kadar diyorum sana
'İçme şu sigarayı' diye

Ve ben söylerken bunu
ağzındaki sigaraya doğru gidiyor yanık çakmağın

Nerden başlasam
neresinden tutulur bu ateşin
neresinden tutulur bu tutulmaz sevdanın
bahtında uzuuunca yollar
yollarında uzuuunca dertler
ve kısacık sevinçler yol sonuna kadar

Saklanıyoruz
bizi bilen bilmeyenlerimizden
korunaksız
ve savunmasız
geziniyoruz ulu orta yerlerde
üstelik karanlık hiçbir zulamız yok

Zamanın yıllanmış yerlerinden çıkıp gelen ağu yüklü nefesten hasretin.
Öldürgen.
Tarihi belli olunca vuslatın,
daha bir çektiriyor kendisini o nefesler.

Dingin durduğumuz sessizliğimizde,

Yine seni yazıyorum
aklımdan çıkmışım
gecenin çıplak sensizliğinde yürüyor kalbim
kuyular arıyorum seni saklayabileceğim
yine seni düşünüyor kelimelerim
gecenin bu çırılçılgın yalnızlığında

Ve seni nasıl
ne desem
hangi kelimeye dokunsam
aklımızda ateş oluyor
ne söz söylesem artık
aşk çıbanı bitiyor duyan yerlerimizde

Bilmem nerdesin şimdi
uyuyor musun
ellerin başının altında
saçların yüzüne mi dökülmüş
yoksa uyuyor musun
o bana uzanamadığın yerde