Mahsun Doğan Şiirleri - Şair Mahsun Doğan

İnsanlığa olan inancımı kaybettim
Bir kibrit çöpü gibi söndü Hayata olan sevgim
Bitmek üzere hakikate ve fazilete olan saygım
Bir bir koptu sağlam sandığım Gönül bağlarım
Yıllar yılı gönül verdiğim doğrular
Ansızın zulmeteye başladı bana

Alışırım zannettin giderken
Yazgıya inat hoşça kal derken
Ama Günbatımı için henüz erken
Ben göğsümde bir güneş söndürüken
Sen gökyüzüne bakıyordun

Seni düşünmek
Gökyüzüne bakmak gibi bir şey
Sonsuz bir döngüye takılmak
Özgürlüğü hatırlarken
Sana esir olmaktır

Şuram acıyor yâr işte tam şuram
Bir serçenin yaşı dökülmüş gibi
Bir karınca misali ezilmiş gibi
Gökyüzünde ansızın vurulmuş gibi

Üfler mi çocuklar yaramı göstersem

Sen İçtiğim en tatlı su
Gördüğüm en gerçek rüyasın
Okuduğum en güzel kitap
Düştüğüm en derin kuyu
Yazdığım en samimi şiir
Kalbimdeki en makul fikir

İzlediğin her gündoğumunu sevap say
Farid Farjad'ın kemanı ile nefes al
Çiçeklerini sulamayı unutma
Sen kutsalsın inançsızlara katlanma
Çocukların gülüşünden tutun hayata
Serin gecelerde asaletinle çık balkona

Bir kar tanesine de dokunur
Solunda bir kutup olur nefretle de okunur.
Saftır, su kadar hakikat doludur
En büyük yalanlara meze de olur.
Bazen yaslanabileceğin bir dağdır
Bazen En güvendiğin limandır

Sevmek gökyüzüne bakmaktır
Sevilmek ise gökyüzü olmaktır

Bir başkasına seni seviyorum dedi
O gün seni seviyorum diyen
Her insandan nefrer ettim

Hele bi tünesin pencereye demirden kuşlar
Suda kağıt misali erisin ölüm kusan tanklar
Özgür semaya can versin renk renk uçurtmalar
Söz veriyorum o zaman seveceğim seni

Hele bi savaş kaidelerine riayet edilsin