Mahsun Doğan Şiirleri - Şair Mahsun Doğan

Vurdu ülkemi amansız bir zelzele
Anadoluyu sardı çetin bir mücadele
Yayıldı semaya karanlık bir kurdele
Gözü yaşlı Adana, Antep ve Osmaniye

Göçük altında kaldı binlerce can

Severken adam
Kadının Yirmi yılına
İki yıllık mutluluk katmıştı
Giderken Kadın
Adamın yirmi yılına
Kırk yıllık acı birakmıştı

Şuurumda gülüşün , kalbimde gidişin
Üryan kaldı ruhum , üşüyor hayallerim

Hak'tan dilemiştim yalnızca seni
Ellere kısmet etti mukadderat bizi

Kaderimizde karanlık bir gölge
Sanki elde ettiğim her şey veresiye
Kalbim kayıp bir şehir kadar ıssız
Biz bu hayatın üvey evlatlarıyız

İçimdeki nefretle kılıcımı biliyorum

Tam şu an ölsem, Yani seni düşlerken
Seninleyken, yani gözlerimdeyken
Ben nasıl gözüm açık giderim.
Seninle beraber doğduk tan vakti
Dağları sarhoş eden kızıl şarap şahitti
Yeminler savurduk gökyüzünün ruhuna

Ben bir kadın tanıdım
O Tebessüm ederken Tanrının lütfuna sarıldım
Kainatın güzelliğine bir çift dudakta rastladım
Gülmenin benim de hakkım olduğunu anladım

Ben bir kadın tanıdım

Ben bir adam tanıdım
O ağlarken Tanrının gazabına rastladım
Acının bir aynaya baktığını anladım
Bana çok uzaktı ben de Gözyaşlarına sarıldım

Ben bir adam tanıdım

Sana aralıklı bir kapıydı kalbim
Ne tam açabilecek kadar sevdin
Ne de ben tam kapatabildim
Ya tam açılmalıydı seni görebilmek için
Ya tam kapanmalıydı beni gömebilmek için

Alnıma yazamadım affet bizi
Amel defterime şiir diye kazıdım seni
Zulüm değil mi başlamadan bitmek
Ölüm değil mi hiç gelmeden gitmek

Yağmurdan sonraydın sen bana

Damardır melekler buluttan toprağa
Çelik merdivendir eller arştan arza
Kader zikzaklı bir çizgide ilerler
Bir hoşça kal ile uğurlanır gölgeler

Sesimde titreyenler tenime konmadı