Dizlerimle ulaşamayacağım yerlere,
Dizelerimle ulaşabileceğimi anladığım günden beri yazıyorum...
Bağırıp çağırmadan,
Susarak konuşmayı tercih edenlerdenim ben.
İçimden geldiği gibi konuşacak birilerini bulamadığım vakitler,
Kağıda kaleme sarılıyorum hemen.
sen aklıma gelince,
beni bir titreme tutar,
bir soğuk vurur...
ruhumda bir fırtına kopar çok geçmeden,
her parçamı ayrı bir yere savurur...
önümü göremem ardıma bakmaktan,
yok ya
ne değişmesi!
beden ölçülerimde biraz nicel azalma var,
ses kalitemde biraz nitel düşüş...
yüzümdeki sarılığı biraz fazla abartmışım,
terzinin eli biraz fazla bollaşmış...
gözlerin geldi aklıma.
göğe uzun uzun baktım,
yıldızları tek tek saydım...
kutup yıldızını adına zimmetlerdim,
dedim ben Tanrı olsaydım!..
gülüşün geldi aklıma.
sen benim evim,
sen benim yurdum...
anneme anlattım seni,
cumhura duyurdum!..
ruhum da sensin benim,
canım da...
ah anneciğim!
ben artık kalkamıyorum düşünce...
al beni,
bir daha büyüt!..
bir daha okşa saçlarımı,
bir daha emzir,
bir gece bir şeyler oldu,
her şey bir yerlere savruldu!..
evimiz ayakta kaldı,
ben yıkıldım!..
ampulü,
kısa bir sürede tekrar buldular da...
sen,
zifiri karanlığımın beyaz saçlı kadını...
utanıyorum şu an bak,
anarken bile adını...
aklınca bir mert,
fikrimce bir dert doğurdun sen...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!