Mahmut Nazik Şiirleri - Şair Mahmut Nazik

KİME YAR DİYEYİM KİMDİR KARDEŞİM

Kanar yaram canan bilmez acımı
Kime yar diyeyim kimdir kardeşim
Can dediğim kurdu dar ağacımı
Kime yaren deyim kimdir yoldaşım

SEVDASIZ YOKSUL

Oğlun kızın aylaklığından,
Komşunun cehaletine;
Köyümün yolundan,
Kentimin sefaletine;

ARTIK BÜYÜDÜN ÇOCUK

Artık büyüdün çocuk
Geride kaldı topacın
Bilyen misketin
Bulutlara kafa atıp

ADI SEVİL OLSA NE OLUR SANKİ

Bir genç kız düşün ki aşkı sağılmış
Derdi ızdırabı köy köy yığılmış
Kırılmış bir tesbih gibi dağılmış
Bu kızlar kadınlar kimin kadını

SENDEN GELEN HER ŞEY
BAŞIM GÖZÜM ÜSTÜNE

Nideyim sarayı nideyim pulu
Neme gerek benim dünyanın malı
Olsam da gurbetin yurtsuz bir kulu

Eğmiş de boynunu her gelen vurur
Neyleyim neyleyim kulu neyleyim
Gül hoyrat ellerde dalında kurur
Elin kokladığı gülü neyleyim

Köyünü sel almış sızlanıp durur

Ne kadar kanmışsan vuslatında
Kırk katı yanmaktır hasretinde
Hanın hamamın olsa ne yazar
Aşk yoksa bir hiçsin servetinde

Ne bedenleri ayırdı baştan

Elimde aşkın fidanı
Dike dike gidiyorum
Yüklenmişim derdi gamı
Çeke çeke gidiyorum

Aydan güneşten düşleri

Hazan mevsimi
Hüznüme renk oldun
Dökülürken yapraklarım

Ey kalbin gören gözü
Tüm tatların özü

ARTIK BERABERİZ

hoşça kal alın teri sevda
dürüst baba
hısım akraba
ahde vefa, elveda