Gökkuşağı misali motifli düşlerimdesin.
Sıcak renklerle ısıtıyor o gülüşün içimi.
Yanıyorum…
Bakışlarında soğuk renkler var sanki.
Gözlerine değdiğinde gözlerim,
Dört duvar arasındayım, olmuşum perişan.
Gözyaşlarım damlıyor gönlüme ılık ılık.
Bir bilmece oluyorsun, git gide karışan,
Güneşi yolcu edip çöktüğünde karanlık.
Ay doğuyor tepelerden ve bir mavi ışık…
Ey Âdemoğlu;
Sakın artık peyderpey günahlardan!
Ansızın yiyince ecel tokadın,
Kifayetsizdir artık çırpınışların!
Korkutmaz mı seni, mahşerin narı?
Biçare, bir koltukta oturuyordum.
8 saat sürdü, tarihe yolculuğum.
İşte geldim sana, canım İstanbul’um.
Gözlerinde kayboldum,
Esenler otogarında…
Gel, Anadolu'nun seyrini değiştir.
Gel, Marmara'nın mavisini gözlerinde getir.
Gel, Eyüp Sultan Duası'nı avuçlarında getir.
Gel, Sultan Ahmet'ten ALLAH'IN rahmetini getir.
Gel, Topkapı'dan tarihin sözlerini getir.
Gel, sarnıçlardan sızan sevdayı yüreğinde getir.
Geceler benim, geceler benim!
Dağların ardında can veren benim!
Bir nöbet yerinde; sessiz, uykusuz,
Karanlık içinde gözlerin benim!
Ruhum bedenimde, bedenim senin!
Ellerin uzakta, hasretim benim!
Yine fırtınalı bir Bosna Gecesi… Alışılmış bir şeydi Bosna’nın sert rüzgârları. Merkez günlük güneşlikken, Bosna’da üşümek, fırtınasında sürüklenmek, sert esen rüzgâra karşı yürümek, bu yürüyüşü hayallerle süslemek ve aheste adımlar boşluğunda yaktığım son sigaramı da rüzgâra içirmek…
Cumartesi Sabahı’na hasret, uykusuz bir gece ve bu gecenin fırtınasında sürüklenip giden hayallerim…
Sırf sözümü yerine getirmek için, sabah 08.00 otobüsüne yetişmek için, uykusuz bıraktığım şu bedenim…
Hayatım boyunca kalabalıktan hiç haz almazdım ama günün birinde kalabalığın seni bana getireceğini bilseydim, hep mahşer kalabalıklarında gezerdim. Hayatım boyunca hep rahatına düşkün bir insan oldum. Ta ki; o beni rahatsız eden küçücük taburenin sayesinde gözlerinin kıyısına geldiğim ana kadar… Hiç sevmezdim yolculuk etmeyi ama bitmesin istedim o gün, bitmesin…
Önce Kıraç Ata konuşsun, desin olacakları:
Yafes'in soyunu; tunç bilekli, kutlu ocakları...
Bir çadırdan yayılsın, kör acun kahpece dönerken;
Okun düştüğü yer, kutlu yurt: "Ötüken'e" konarken...
Kanımızın rengi bellidir, kırmızı...
Bir de yıldızla birleşen hilalin şavkı
vurunca kanın üstüne, doğar zifiri
geceleri aydınlatan şanlı bayrağımız!
En eski kayıtlar götürür bizi 5300 sene
öncesine. Varsa bu yeryüzünde aya çıkıp
Biliyorum, mahşer kalabalığında yalnızsın.
Gözlerin bir çift tanıdık göz bekler.
Ta galubeladan bir gülüş içimi ısıtsın istersin.
Yoğun bakımda yüreğin.
Bir çığlığınla delinse şu karanlıklar!
Ve yeşil gözlerim olsa yeni güneşin!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!