Usandım artık çile çekmekten,
Hayattan usandım, candan usandım.
Gece gündüz demeden beni ağlatan,
Dosttan usandım, yardan usandım.
Ne böyle bahar isterim ne böyle çiçek,
Çırpınıyordu tıpkı bir serçe gibi;
Bir sevgi kırıntısına deli gibi.
Korkuyordu düşmekten,
Ürkütücü yalnızlığına aniden.
Sokaklar selama dursun,
Caddeler şahidin olsun,
Yar bu günün özel olsun
Duyurda gel.
Giyin tüllü beyazları,
Nasıl anlatayım güzelim seni
Düşer kelimeler söz yaralanır.
Bakmaya kıyamam o gül yüzüne,
Batar güzelliğin göz yaralanır.
Nasıl dayanır gönül hasrete,
Bana bu kadar yüklenmen doğru değil sevdiğim…
Bu değil benim istediğim,
Bu ayrılığı ben mi istedim sanıyorsun?
Beni; sorgusuz sualsiz yargılıyorsun.
Suçlayan gözlerle bakarak,
Kalbimde derin yaralar bırakan depremler yaratıyorsun.
olur olmaz üstüme gelen bu kederli haller,
mutlak bir delilik yapmayı emreder...
ama ne vakit düşünsem gözlerini,
içimde kaynayan tüm hesapsız efkarları def eder...
Ben beyz derim,
Sen siyah.
Ben gül derim,
Sen diken.
Nedir bizi birbirimize böyle sürtüştüren?
Ölüm mü vardı ucunda olsaydık seninle aynı noktada?
Sensiz her günüm bedeldir aya,
Özümde gizim, mabedim oldun.
Hangi yüzle giderim artık Tanrıya?
Sen benim günahım, isyanım oldun.
Böyle bir sevda daha olmaz dünyada,
Ben mi dedim düş kalbime ey mühür gözlüm,
Sen düştün kalbime işte ben öldüm.
Sen gelip beni buldun sadece,
Ben senin uğruna çöllere düştüm.
Seraptı gül cemalin kızgın çöllerde,
Yarimin gözü geceler,
Tenhana kalmışam dilim yari heceler.
Bir küçük ışık beklerem,
Birazcık olsun umut.
Yoksa, yoksa ya ben niderem,
Bu ayaydın gecelerde gözlerim olur bulut.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!