Lütfen bilet Şiiri - Hatice Ak

yıllar önceydi
memlekete gitmek istemiştim
yolculuğa çıkmam gerekiyordu
kuytu bir tren istasyonunda
bir kurban bayramında

bilet bulamamıştım otobüste
uçak bileti pek lüks, bir o kadarda pahalıydı
benim gibi memurun bir aylık maaşı değerinde
işin doğrusu havaalanı da yoktu bizim vilayette
ucu ucuna yetişmiştim istasyondaki son sefere

kaç adet olduğunu bilmiyorum
sıra sıra dizmişlerdi kara vagonları
ilk yolculuğumdu trenle
güvensiz ve ürkekçe
gözden geçirdim gördüğüm resmi önce
yerleştirmeye çalıştım beynime
düzenli bir biçimde

sonra çaresiz gişeye yöneldim
filanca şehre lütfen b/ilet dedim
tuhaf… asker künyesi gibi bir şeydi
tutuşturdukları elime

kaçıncı vagon, kaç numaralı koltuk
yoktu hiçbir işaret, benzer bir kayıt yada
ne mene bir şeydi anlayamadım ama
anlamasam ne fark ederdi ki
o değil miydi kavuşturacak olan özlemlerime

gel demişti anam, gel özledim
özledim kelimesini duyar da
iki elim kanda olsa gitmez miydim

aklıma nereden düştüyse
kare kare geçti ömrüm gözümün önünden
en sevdiğim ve en sevmediğim yolculuğum birde
o zaman da yoktu ardımda bir el sallayan
ama umutlarım vardı yarına dair, hedeflerim
ya şimdi

şimdi ise duygusuz, nasırlaşmış bir yürek
mezar taşına eş bir beden, geriye kalan benden
ne olur sormayın sebebini, söyleyemem