LİR/İZİM
Eski çağda bir inanıştım, putları kıskandıran heyecanı verirken
Orta çağda bir diriliştim, cesaret tanrısının tenini okşayan
Yeni çağda bildikleriyle tüm zamanla/RA yenilmiş
Ve tüm sırlarını vermiş insafsızca bir vazgeçişim artık..
Şimdi;
Diclenin kıyısında yatan,
Hangi tarihten kaldığını bilmeyen,
kırık dökük isimsiz bir mezar taşı gibi budala ruhum..
Düşün ki,
Eşiğinde dikili ve sana sırlar fısıldayan,
Üvez ağacının dallarına bağladığın,
Şimevana ipiyle kendimi astım.
Düşün ki,
Ümitli masalın cesur kahramanıydım
Gözlerinin korkusuyla intiharı seçtim
Düşün ki,
Kalbini kartallara yedirmiş,
Aşkı beceremeyen yarı ölü bir şair''im ben
Ağıtlar yakıp tutma yasımı...
7 Kasım 2017
Erdal KaradağKayıt Tarihi : 2.3.2018 03:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!