Leylim Dalgaların Şiiri - Müslüm Bayram

Ey gizemli nehir!
Nasıl da güzeldir salınışın akışın
Kucaklarken sımsıcak sararken bal yüzün
Nice gözler kamaştırır
Işıltılı yakamozlardır bakışın.

Maviliklerini boğar katmerli (y)akışın
Denklemlerin derinlikli formülü çözümsüz
Coğrafyaların kursağında boğulur neşen
Yakar....
Sisli genizlerinden yutkunur.

Raks eder dansözü andırır rüzgârın
Eteklerin yıldırım süpürür göğü
Orta yerinden çatlar kalp!
Çınarların dalları kırık
Özenir yapraksız bağa.

Öylesine çalımlı öylesine işveli
Tutuşur oynak ayakların yeli
Kıvrak ince beli zil çalarak süzülür
Zerk ederken ölümü.

Gözbebeklerine kurulur kazan
Engerekler şehri cehenneminde kaynar
Devrilir...
Kanlı kadehler.

Ey tatlı nehir silebilir misin?
Acıları süpürüp alabilir misin?
Keder yüklü ambarını annelerin
Yüreklerinden süzülüp
Emebilir misin?

Son lokması da düşürülmüş sevinçlerin
Bacaların zifiri karanlığından asılmış
Salıncaksız mahşerin urganı yâr
Arşta susmuş çocuk sesleri sancısı kalır
Bu mizan bozuk nizam
Divana (n)azım yazım kalır.

Ey melekler rengi nehir
Ocakların tütmez küllü gülü...
Her karış toprağında barınır ikilem
Ortadoğu’nun al kızılımsı gölü.

Vurulur ağıtından gözyaşların
Şaşar leylim dalgaların!
Eser sam yelleri...
Yâre sızım nem.