Leylam Şiiri - Halil Kumcu

Sevdam yoluna sürülmüş,
Mecnun aşkına dönüşmüş.
Ahirim bildiğim leylam,
Yol ayrımında görülmüş.

Çaresizliğimden gayri,
Yaman bir çile mecburi.
Gidenler gelmiyor, leylam,
Ayrılık ölüm benzeri.

Bir uyusam dizlerinde,
Canım yanmış düştüğümde.
Dalsam rüyalara, leylam,
Uzun ömrün her birinde.

Aşk belasıyla tanıştım,
Yalan dünyamı kararttım.
Sen gittin gideli, leylam,
Bir an bile yaşamadım.

Beni bu hallere koydun,
Alın yazımdan okursun.
Bari selam gönder, leylam,
Uçan kuşa soruyorum.

Hatıran kalbimde kanar,
Yaşı bildiğin yakmışlar.
Kefen delik deşik, leylam,
Her an sızım sızım sızlar.

Gece gündüz arıyorum,
Ateş oldum yanıyorum.
Bir kerecik bak geç, leylam,
El açtım, yalvarıyorum.

Gül idim, yaprağım soldu,
Yüreğime hazan doldu.
Bunu bilmiyorsun, leylam,
Ömrüm böyle harap oldu.

Uğruna ölmek son değil,
Takat kalmadı, dert değil.
Seven ölümsüzdür, leylam,
Ölsem de ölüm son değil.

13 Şubat 2024 / Salı / Ankara