Buğulu bir camın ardında
Uzun uzun izledim sokağı
Perdeyi aralamadan
Hızla gitmekte olan minibüs
Ve bir şeyler ararmışçasına
Sabah telaşıyla koşuşan insanlar
Aldırmadan hiç birine
Bir süre seyre daldım öylesine
Ani bir fren sesiydi belli ki
Yine beni getiren bana
İşte o anda gördüm seni
Her yeri süslüyordun ihtişamla
Çiçekleri duvarlara tırmanmıştı
Bütün bir yol boyunca
Öylece seyre dalmış
Rengine mi tutulmuştum
Yoksa güzelliğine mi bilmiyordum
Bir yandan da reddediyor
Kovuyordum aklımdaki seni
Nedenini biliyorsun
İlk tanışmamız ay ışığı altındaydı
Sabah olunca hüsrana uğratmıştın beni
Yine gelecek bahar
Sen yine açacaksın çiçeklerini
Ben de unutmayacağım elbet
Ne seni, ne de seni tanıdığım
O geceyi
Ağla sen, çok yakışıyor inan
Süzülsün gözyaşların dal uçlarından
Her bahar aç yine çiçeklerini
Bakma sen benim sitemkâr olduğuma
Söz veriyorum, kıskansam da güzelliğini
Yine şiirler yazacağım sana
04.10.2011
Hatice AkKayıt Tarihi : 11.7.2015 18:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocukluğumda büyük ağabeyim bir pabuç almıştı, akşam eve giderken ay yeni doğmuş ve her yer pırıl pırıl-pırıl gündüz kadar aydınlıktı. Paketi açtığımda "LEYLAK RENGİ " lastik pabuçlarımı görünce çok sevmiştim. Sabah pabuçların renginin leylak değil de mavi olduğunu gördüğüm zamanki hislerim,.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!