Nasil öldük biz
anlatsana nasil/
öldurduler mi bizi?/
biz mi vurduk
kendi kendimizi?/
ölmeli miydik?
ben ne bilirim ki
gündüz saklanıp
gece avlanmayı
arslan ardında
leş koklamayı
nereden bileyim
Bir kendi bileğine,
Bir kendi yüreğine,
Bir kendi emeğine,
Güvendiğinden.
Bir yüce allahına,
uzun uzun konuşurum bazen
anlatırım oradan buradan
kendime öz düşüncelerim
aykırı doğrularım var
inatlaştığım, direndiğim
hükümlerim, ön yargılarım var
kim konuşşa yalanlar yalanlar
yalanlar dinliyorum
şüphe doluyor içime
dürüst olmalı insan
yoksa ben mi yanlış biliyorum
sonra yok yok diye kendime geliyorum
Topraga dustugunde/
zerre tohumdan
bir agac olmali donüstugumuz/
katran baglamiş cekirdegin/
Catlamaz kabuğu
demiştim sana
artık sevmiyorum ya; vaktinde sevmiştim
kayısı ağaçlarını taşlayan çocuk sesleriyle
akşam dönüşlerini çobanların.
ıssızlığını köyümden seyredişimi yıldızları
sana yalvarıyorum yoktan var edici
ve asalarıyla yol gösteren ermişler
kainatta zaman başlayalı beri
beklenen kıyamet saati
son bulsun diye karanlık
biz ne yandık, biz ne yandık
Gelincik kırılğanlıgı vurdu yüreğimizi
ağlamazdık yoksa olur olmaza
git gölgen kaboluncaya kadar
tanımazınım senin
koysan ne olurdu çoğa aza.
Melek değildik insandik hepimiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!