Bir ney sesiyle dinlesem
Seni İstanbul
Kaç tepeysen o kadar sığınsam sana
Susamışım kanı mavi kokan vatana
Sen ki
Sekiz kilometre yürü okula git
Çeşmede dur
İçimiz puslu
Dışımız karla karışık yağmur
Kırılgan olan
Ben değilim
Yüreğim
Hüzünlü olan
Ben değilim
Yüreğim
Uyku neden hep kaçak gezer
Yorgan benimle neden savaşır
Kapalı gözler neden gezinir tavanda
Neyin yolunu bekler ayaklar
Neden sabah olmaz
Ve neden
Say ki öldük bir gece
Kıyıya vurdu cesedimiz
Bir kıyı kentinde
Say ki uyuduk
Bir rüyadayız
Ne güzel olurdu
Deliren kırkayaklar
boğuşurken seninle
sesimle
nefesimle
altından kafesimle
Yaşamaktan arta kalan zamanlarımda
Hep ölümü düşünürüm...
Beklemek te siyah, yolun sonunda
Yumuşak, sessiz bir dokunuşu
Umut saydam bir perde
Hissetmeli artık bu sonbuluşu
I
Tey derin göklerden,
Yüksek denizlerden
Toplar çiçekleri şair
Kokla, içine çek
Kokusu tanrıdan
İstesem de
Bitmeyecek bir rüyadayım.
Uyansam ağlarım diye
Yorganın altından başımı
Hiç çıkarasım gelmiyor.....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!