Benim adım Cankanat
Uçmak için sen can at
Ben uçtum sevinerek
Biraz da üzülerek
Kardeşim hiç uçmadı
Onu kedi tutmadı
Sabaha ulaşır yanar geceler
İrşadı çağlayan ezanla tadar
Yıldızlar bir bir virdin heceler
Toplanır ulaşır Allah'a kadar
Kevn ü mekan döner adını anar
Bu bayram da bekleme
Gelemem garip anam
Akan gözyaşlarını
Silemem garip anam
Aklımı sana taktım
Bir çeşm-i ahunun mecnunuyum ben
Yarin gülüşünde güller ekili
Aşkın esrarını çözmeye çıktım
Sevda çöllerinde aşkın okulu
Lokmanın verdiği derman hapımsın
Bu yıl kavak alttan yaprak döküyor
Kışı atlatması zor olur belli
Kar yağıp da yollar kırcı tutunca
Yardan ayrı gönül zar olur belli
Aşk hakikatine ermeyenlere
Vatanî görevim boyunca sesi güzelliğinin aks-i sedâsı gibi kulaklarımda çınlayan bir tanecik sevgilim Sedâ,
Uzun zaman oldu ki sana karşı olan duygularımı layıkıyla ifade edemedim.Günlerdir derin derin düşünüyorum; yüzyıllar boyunca aşıkların mekan tuttuğu,şairlerin ilham aradığı koca İstanbul da en şanslı aşık benim galiba.Zira talih seni benim için asırlar boyunca zümrüt ve elmas mahfazalar içinde saklamış.Eğer Mecnun Leyla’yı değil seni görse çöllere düşmekle kalmayıp deryalara salardı kendini.Kerem Aslıyla değil seninle karşılaşmış olsa yalnızca ciğeri yanmaz külleri havaya savrulurdu.Şairler sana şiir yazmak için yarışırlardı.Fakat senin şu şanssızlığına bak ki layık olduğun onca güzellik varken benim gibi sade bir insanda mutluluğu yakalamaya çalışıyorsun.
Senden kilometrelerce uzakta,sensiz bomboş kalan hayatımda hayal dünyamı tezyin eden yine senin hayalin.Sarmaşıklarda saçlarını,manolyalarda kokunu,kirazlarda dudaklarını buluyorum.Gözümü her kapayışta gördüğüm yalnız sensin.Rüyamda senden öncesi ve senden sonrası yok.Bu büyük sevgi kaybetme vehmini getiriyor bazen; acaba diyorum o da beni gerçekten seviyor mu? . Papatya yapraklarına soruyorum..seviyor,sevmiyor,seviyor,sevmiyor,…sonra teselli ediyorum kendimi..bu büyük sevginin karşılıksız kalmasına imkan var mı diyorum? .
Ümit Yaşar’ın Ayten de yaşadığı gibi yaşıyorum sende; saatim her zaman ya Seda’ya beş var, ya Seda’yı beş geçiyor.Günlerden Sedaertesi, mevsimlerden Seda.
‘Şimdi İstanbul’da olmak vardı anasını satayım’, seni bağrıma basıp Galata Kulesinden Hazerfen Ahmet Çelebi gibi Üsküdar’a uçmalı, Çamlıca tepesinde çaylarımızı yudumlarken gözlerim gözlerinin derinliğinde Adalarla Bostancı arasında demir atmış gemiler gibi demir atmalı, Eyüp’te iki nefes maneviyat solukladıktan sonra bakışlarımız Haliç’e dalıp eski Altınboynuz güzelliğini kaybedişine üzülmeli, Nedim’in aşklarının Sadabad’daki akislerini bulamayışımıza esef etmeli idik.Ama gel gör ki sen bidayetini yaşadığımız ve istikbalini yaşamayı ümit ettiğimiz o güzel beldedesin, ben ise sazlığından koparılmış bir kamış misali Ağrı’da ayrılıklardan dem vurup ney gibi inlemekteyim.Vatanı müdafaa aşkıyla sınırda nöbet beklediğim demlerde mehtabı İstanbul’un yedi tepesinde süzüldüğü kadar sıcak bulmuyorum.Ay, doğunun soğuğundan halesi kırılıp düşmüş, bütün çıplaklığı ile karşımda duruyor.Bu zifiri soğukta içimi Seylan çayı gibi yudum yudum ısıtan yalnız sensin.İhtimal ki sılaya vazifenin zorluğu,ağırlığı ve bir de senin aşkının içimdeki yangınıyla pişmiş olarak döneceğim.
Bir çift gözün hayaline düşeli
Sinemdeki yanan hardır köz değil
Otuz üçte şakak akla döşeli
Ömrümün yazıdır kuru güz değil
Yar cefa etmekte nice mahirdir
Hüzzam gözyaşlarıyla sarsıldım maziye
Annemin mezarı kadar yalnız
Annemin mezarı kadar gerçek
Bir salâ iniltisi gelir uzaktan
Ukteler sertleşti kalbimde
İze sıkılan kurşun gibi sinsi
Bir sende buldum nasihatı
Sendeydi özü samimiyetin
Aynada kalbinin ışığı parlak
Gülümü hasrete kesmedi bülbül.
Ufunetli evlerde bulur birbirini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!