Lamia Canay Şiirleri - Şair Lamia Canay

Birini sevmiştim ben ölesiye
Aşkıma ihanet edip te gitti

Giderken bana ümit verip öyle gitti
Aniların da yaşıyıp hiç ölmeyeceğim dedi

Sen yoksun ya şimdi
Bin parça eden hasretinle
Yıkıldım darmadağınım

Bir zamanlar
Dokunabilecekken sıcak tenine

Kaderimi seviyordum
Seni bana yazdı diye
Şimdi isyanlardayım seni göremediğime
Sakın gelme ezik çağrılarımla seslenirsem sana
Çok beklettin beni
Kurumuş daldaki tek bir yaprak gibi

Kimim ben
-------Neyim
Nerede yaşadığım
-------Nasıl yaşadığım
Bilinmeden
-------Şiirlerimle birlikte

Gecenin karanlığında

Mehtap inmiş

...............yerküre de

Senin gibi bir ATASI olmasını tüm Milletler isterdi...Ama seni bize verdi Rabbim.....

Ülkemin en çaresiz,insanımın en umutsuz olduğu bir zamanda...

Türlü işbirlikçilere, insan kılığındaki Vatan teslimiyetçilerine,işgaller altında ezilen,gözlerinden yaşlar süzülen bir Milletle...

İçimde bir şeyler azar azar ölüyor
Ha söndü ha sönecek bir mum gibi

Yüreğimden ayrılığının acı suyu sızıyor
Tarifsiz bir ürperti içimi sıkıyor
Yüreğimi sızlatan bir umutsuzluk kaplıyor her yanımı

Hüzün çökmesin yalnızlığıma
Aramayayım ümitlerimi hayallerimi
Bütün hasretinle
Parmak uçlarınla dokun bana
Heyecanın geçsin dalga dalga
Anınca seni

Geçmek bilmez zaman geceler heder
Gittikçe büyüyor içimde keder
Yarsız gül bahçesin gönül neder
Sevmesem olmuyor sevsem olmuyor

Yüreğim kanarken görmez geceler

Seviyorum seni benliğimden gizli gizli
Seviyorum özgürce göklerde uçar gibi
Yüreğinin limanına demirledim yüreğimi
Fırtınalardan kaçıp kurtulmak ister gibi

İçtim sarhoş oldum dolaştım sensizliğinde