KUŞ ŞİİRLERİ

Körpe el-divende taze yaprak

Kör bir gül avuç-larında gelinin

Merdivenin kalbi çıkmaz sokak

Dilsiz hay-elleriydi ellerinin
..

Neden gidiyorsun buralardan ey serçe kuş?
Sarmadılar mı minik kalbini?
Koca cüsseleriyle koruyamadılar mı?
Sevgi şakıyan namelerini anlayamadılar mı?
Şevkat kokan elleriyle dokunmadılar mı?

Anlayamazlar onlar seni bilemezler kıymetini.
..

Duydum ki gücenmiş darılmışsın bana
Demişsin bir daha bakmam yollarına
Hatta yemin etmişsin yüce Allaha
Sende küs be gözüm,senin canın sağolsun.

Bana kim küsmedi ki,hayırsız o yıllar,
Bana kim küsmedi ki,baktığım aynalar
..

Seher vakti bir kuş kondu pencerene
Kırık kanadı ile gölgesi düştü perdene
Tabip diyorsun ki al koynuna üşütme
Ben garibim zaten söyle koyayım nereme

Seher vakti kuş konmasın pencereme
Kırmasın kanadını, düşmesin gölgesi perdeme
..

Benim şu Dünya’da çektiğim çile,
Dağ - taş çekse idi gelirdi dile,
Döndü gözyaşlarım çağlayan sele,
Gönlüm yaralı kuş beden kafeste…

Anlıma basılmış çilekeş mührü,
Yıllardır çekerim aney ben kahrı,
..

yüreğini bir kuş yap
kanatlarını yeni çırpmaya alıştıran
henüz uçamayan
özgürlüğü bilmeyen
aşk sanıp esirliği
yuvasında bekleyen
yavru bir kuş yap
..

Kaçıncı darbe bu hayat? Her vurduğun darbede daha da ağırlaşıyor, daha da artıyor yüküm. Biteceğini düşünüp sonra hayal kırıklığına uğradım parçalarla dolu kalbim. İnsanın her nefes alışında yanar mı canı? Sancır mı bedeni? Oluyor işte, yaşıyoruz bizzat. Kalbimiz, içeri gömdüğümüz insan leşleriyle dolu. Ve bir de gömmeye kıyamadıklarımızla. Bir kuş gibi sevgiyle, özenle kalp kafesimizde yaşattıklarımız, kapıyı açık buldukları ilk fırsatta uçup gittiler.
..

Bir kuş gibi atıyor kalbim; pır pır kaçacak gibi
Lütfen avucunda çok sıkma,boğulurum
Çok ta açma kaçabilirim.Sadece hafifce tut
İncitmeden,sıcaklığı ve huzuru hisseteyim
Sevgiyi sun bir yuvayı sun
Bir kalbin sıcaklığını,doyur aç bırakma
Yavaşca okşa güvenmeyi öğreneyim
..

Boş ver aşkı duygun yetmez
Süsün, sevgin buna değmez
Ömür boyu okusan da
O kuş beynin aşka ermez.

Aşka; elbiseler değil
İçinde ki adam lazım.
..

buluttan kopan yağmur damlasının
hüznü gibi,
seni sevmek..


kuş kanadındaki özgürlüğün
sesi gibi,
..

İyiler ve kötüler.Namuslular ve namussuzlar.Gün ve gece doğum ve ölüm dünyanın kuruluşundan beri vardır.Bu tüm canlılar için geçerlidir.İnsanların başta hayatta kalabilmek için o günün koşullarında vahşi doğa ve beslenmek hayatta kalmak için vahşi hayvanlarla savaşırlardı. Efsaneler, mitolojiler ve tarih böyle söylüyor.Bu efsaneler içinde bazı hayvanlar insanların dostu ve yardımcısı olarak anılırken, bazı hayvanlar (mesela keklik gibi) olanlar tıpkı insanlar gibi kendi ırklarına ihanet ediyorlar.Bunlar ders çıkarılması gereken çok önemli konulardır. Tabi yaşam hep böyle tek düz devam etmedi, başta doğa ile ortak mücadele eden insanoğlu gün geldi birbirlerini yok etmeye başladılar.bu ta günümüze kadar devam etti ve ediyor.Bu haklı ve haksız savaşlarda insanlar hayvanları da kullandı.

Bende ‘Serçe Yüreğim’ kitabını yayınlarken isimsiz tüm serçe yüreklere sevgiyi, umudu, ihaneti,tutsaklığı ve özgürlüğü sesli ve sessiz düşünmenin nelere mal olacağını serçe yüreklerin aslında kocaman yürekler olduğunu serçe kuşun o küçük mini minnacık özgürlüğe kanat çırpan kuş.Aslında kocaman yüreklidir.Çünkü o hep özgürdür.Bir yerde takılıp kalmaz.Havalanır yukarıdan bakar.O yukarıdan baktığında özgürlüğün ne demek olduğunu bilir.Yüreği ve beyni tutsak olanları yukarıdan izler.

Ve ondandır ki, bedeni minik yüreği kocaman koskocamandır.O hep özgürce uçar, yerdeki “puşt” zulasında kendisine kurulan tezgaha düşmesin, çünkü o özgür beyinlerin özgür yüreklerin temsilcisidir.O gerçekten yana o doğruluktan yana o Hz. İbrahim’den yanadır.

“Bilinen bir hikâyedir.Nemrut İbrahim peygamberi yakmak için devasa bir odun yığını hazırlar ve ortasındaki direğe de İbrahim peygamberi bağlatır.Bir taraftan da odun yığınını ateşe verir.Tam da o esnada bizim Diyarbakır’da Ako kuşu dediğimiz karga ile bir başka kuşun (melezî kuş) gagasında kuru dalı odun kümesinin içine atı verir, bu durumu görenler soruverir Ako kuşuna o minicik dal parçasını bu kocaman ateş yığınının içine ha atmış ha atmamışsın ne fark eder? Yanıtlar Ako kuşu:
..

tanrım
sen beni bir kuş yap ki,
hür bir kuş
özgürce uçabileyim artık
hem kim bilir
belki havadan göreceklerim
çok daha umut verir
..

Bir güneş kadar ısıtan misketi, bir ay kadar gecemizi aydınlatan lambayı, bir dağ gibi yüksekten bakan bir kuş gibi kendine özgür kanatlarını açtırıp yukarıda tutan, soluduğumuz havalar, yunuslar misali okyanuslarda yüzdüren, dinamik dengeyi sağlayan ilahi gücü, tanımanın vakti gelmiştir.(Barış Zamanı 18)

Gökmen Yılmaz Erdem
..

Gün bitti,
Çekildi gecenin duvarları.
Ey yüreğimdeki ürkek kuş!
Yalnızlığa uçmanın tam zamanı.
Ne gören olur kanatlarını,
Ne duyan sesini
Aç kapıyı ürkek kuş,
..

Ağlıyor bak bir çocuk
Çökmüş yağmur altında bir köşeye
Sel gibi akıyor gözyaşları
Üşüyor, yağmurdan ıslanıyor
Titriyor için için
Minicik elleri mosmor kesiliyor
Yorgun
..

Solhandayım. Ömer yok yanımda...Solhandayım düşlerim yanımda..Ağlıyor gece, sesi içli mi içli ağlamasın ömer beklerim ben sabaha kadar. Dualar ederim yaradana... Üzerini örtsün bebeğim gece melekleri...Bir kuş olsam uçarım yanına, faniyim, naçar... Şimdi derin uykudasın, uyku benden ben uykudan kaçar.... Beşerde babanda şaşar...
..

Kederi giymiş üstüne susmuş yine hüzün ustası. Yüreğindeki gelgitlerle buğulu gözleri kuş misali uzak diyarlara yolcu. Yüzündeki tebessümde bir burukluk, yarı bitkin haliyle gülümsüyor, bunada şükür der gibi başını hafifçe öne eğiyor. Uğurlamış anılarından göçebe sevinçleri, kaç pencere önü beklemiş sevdiklerini, eskitmiş hayallerini. Dalgınlığı dargınlığına dönüşürken susmuş yine hüzün ustası...
..

Şair dediğin kimsenin Kalbi Okyanus kadar büyük Yanardağ kadar sıcak Kuş tüyü kadar Yumuşak olmalı Şair dediğin kimse Ahde vefayı bilmeli Aşka mezar kazmamalı Eleştiriye kızmamalı Faso fiso yazmamalı Şair dediğin Örnek insan olmalı Kul hakkı yememeli Haram helal bilmeli Şair dediğin Hortumcuyu sevmemeli İnançlıya sövmemeli Bölücüyü övmemeli Şair dediğin Şiirin her türünü Okumalı bilmeli yazmalı Şair dediğin sehvetine yenik dusup sapiklik etmemeli...
..

Toplayıp bavulu vurup kendini asvaltsız yollara, şehirden kaçmalı. Kuş sesleriyle uyanmalı, deniz kokmalı her sabah. Başak tarlaları arasında gelincik toplamalı çocuklugumuza götüren. Bahçe sohbetleri, semaverde çay, gramofonda eski şarkılar. Derin bir nefes almalı yaşama dair. Daralttıkca daraltıyor bu şehir insanı...


..

Bir dünya ki umutları hayal olmuş, bir parça sevgiye umutlanmış, huzuru ararken yapayalnız kalmış, bir kanadı kırık kuş gibi kalakalmışım...
..