Kur'an’daki İslam’dan Uzak Kalmanın Sonu ...

İslam, Allah’ın göndermiş olduğu kutsal kitap olan Kur'an’a dayalı bir yaşam biçimidir. Kur'an, bir Müslüman için sadece ibadetlerin yerine getirildiği bir metin değil, tüm hayatını şekillendiren, yön veren bir kitaptır. Kur'an’a sırt çeviren ve hayatında yeterince yer vermeyen bir kişi, yalnızca dini sorumluluklarını yerine getirmekle kalmaz, aynı zamanda İslam’ın özünden uzaklaşır. Bu da, doğru yolu bulamama, gerçek inancı ve ibadeti yaşamama gibi ağır sonuçlara yol açar. Kur'an’dan uzaklaşmanın, bireyler için başta şirk, nifak ve küfür olmak üzere büyük manevi tehlikeleri bulunmaktadır. Bu yazıda, Kur'an’dan uzak kalmanın bu üç olumsuz sonucunu irdeleyerek, Kur'an’a dayalı bir yaşamın gerekliliğini anlatmaya çalışacağız.
Şirk, İslam’ın en büyük günahlarından biridir ve Allah’a ortak koşmak anlamına gelir. Kur'an’a göre Allah, tevhidi esas alan bir inanç sistemine sahiptir ve bir Müslüman’ın tüm ibadetlerinde yalnızca O’na yönelmesi beklenir. Ancak, Kur'an'ı hayatında yeterince yer vermeyen ve onun hükümlerini öğrenmeyen bir kişi, farkında olmadan şirke düşebilir. Çünkü Kur'an'da Allah, insanlara doğruyu ve yanlışı açıkça belirtmiştir. Eğer bir insan bu Kitap’ı anlamadan, başkalarına kulak vererek kendi inancını şekillendirirse, Allah’a ve O’nun emirlerine iman etmek yerine, kişisel ya da toplumsal geleneklere, alışkanlıklara dayanabilir. Bu da insanı, Allah’a hiçbir şekilde ortak koşmaması gereken bir inanç sistemine sapmasına sebep olur.
Kur'an, inananlara doğruyu gösterirken, Allah’a eş koşmanın, O’na saygısızlık anlamına geldiğini belirtir. Bu yüzden Kur'an’a uzak kalan bir kişi, kendi nefsinin ya da toplumunun kurallarını daha önemli görebilir. "Allah’ın indirdikleriyle hükmetmeyenler kâfirlerin ta kendileridir" (Maide 44) ayeti, Kur'an’ın belirlediği hakikate karşı çıkan ve onu hayatına almayanların, Allah’a karşı büyük bir sorumluluk yüklediğini ve doğru yolu kaybettiğini vurgular.
Nifak, kişinin dışarıda iman ettiğini göstermesi, içerde ise inanmadığı bir durumu sergilemesidir. İslam, kalp ile dilin bir olmasını ister. Bir insan, içinden geçirdiği niyetleri ve inanışları doğru şekilde ifade etmelidir. Kur'an, nifakçıları şiddetle kınar ve onları en kötü kişilikler arasında sayar. Nifak, kişiyi hem kendi iç dünyasında huzursuz eder hem de toplumda güven sarsıcı etkiler yaratır. Müslüman, hayatının her alanında Allah’a kul olmalı ve bunu gönülden yapmalıdır. Ancak, Kur'an'dan uzak kalan ve ona karşı ilgisiz kalan bir kimse, sadece dışarıda iyi bir Müslüman gibi görünebilir. İman, ancak kalpte ve fiilde var olduğunda gerçek olur. Nifak, dini değerlerin içselleştirilmediği, yüzeysel bir iman anlayışının sonucudur.
Kur'an’a yönelmeyen, O’na hayatında yeterince yer vermeyen bir kişi, sadece toplumsal baskıdan dolayı mümin gibi görünebilir. Oysa gerçek iman, Allah’a tam bir teslimiyetle O’nun rızasına uygun yaşamaktır. Kur'an'dan uzak kalmanın, bireyi nifaka sürükleyen yönü budur. Çünkü, Kur'an’ı anlamadan ve ona göre bir yaşam tarzı benimsemeden, dışarıda sergilenen İslam, içsel bir bağlılıkla eşdeğer değildir.
Küfür, Allah’ın varlığını, birliğini ve emirlerini inkâr etmek anlamına gelir. Kur'an, küfrü açıkça yasaklar ve Allah’a inançsızlık olarak tanımlar. Bir kişi, Kur'an’ı hayatının merkezine koymaz ve onun hükümlerine uymazsa, küfrün sınırlarına yaklaşmış olur. "Allah’ın indirdikleriyle hükmetmeyenler zalimlerin ta kendileridir" (Maide 45) ayeti, Kur'an’ın hükmüne uymayan kişileri zalim olarak tanımlar ve onların ahiretteki durumunu uyarır. Küfür, sadece inançsızlık değil, aynı zamanda Allah’a karşı bir tür isyan, onun yasalarına karşı gelmektir.
Kur'an, bir Müslümanın hayatını düzene koyan ve onu doğru yola ileten tek kaynaktır. Eğer bir insan, Kur'an’a uzak kalır ve O’nun hükümlerine göre bir yaşam sürmezse, Allah’ın emirlerine karşı gelmiş olur. Küfür, yalnızca bir inanç meselesi değildir, aynı zamanda Allah’ın hükümlerine saygısızlık ve O’nun koyduğu hayat düzeninin reddedilmesidir. Kur'an’dan uzak kalan bir kişi, farkında olmadan küfre düşebilir, çünkü onun gönlünde ve yaşamında Allah’ın emirleri hüküm sürmez.