Küllerimde Büyüyen Sessizlik

Bir sesin kaldı içimde,
yarım kalmış bir dua gibi,
tutunamadım ellerine,
kendi karanlığıma düştüm.

Sözlerin,
bana değil de
geceye söylenmiş gibi eksik,
her cümle bir boşluk artık
içimde yankılanan.

Zaman,
hayallerimizi kuruttu
bir veda gibi ağırdı gidişin,
ve ben hâlâ
senin yokluğunda bekliyorum
kendimden arta kalan bir umudu.

Kırılmış aynalara bakar gibi
yüzleşiyorum içimdeki susuşla,
ne sen varsın
ne de ben,
birbirimize inandığımız o saf masumiyet…

Ağrıyor kalbim,
bir çocuğun terk edilmiş oyuncağı gibi,
kimsesizliğin tam ortasında
sevgiye dair ne varsa
seninle birlikte gömdüm.

Ama yine de,
bir yangının ardından
küllerini avuçlayarak
kendini arayan biri gibi,
yüreğim seni
kaybettiği yerden
sevmeye devam ediyor…
S.GÖL