Özlem Şahin Şiirleri - Şair Özlem Şahin

Seninle ben
Gece ile gündüz gibiyiz.
Sen gelince ben yok oluyorum
. ben gelince sen.
Belki
. kış ile bahar gibiyiz.

Hatırlıyor musun?
İlk tanıştığımızda,
Sana bir deniz gibisin demiştim de,
Sen bana gülmüştün.
Seni tanımlamıştım ya!
Tenin demiştim, aynı deniz gibi

Zincire vursan güneşi,
Durdurabilir misin dönmesini?
Zindanlara kapatsan,
Engel olabilir misin doğmasına?
Kıracaktır zincirlerini,
Yırtacaktır zifir karanlıkları,

Hey, masmavi deniz
Hatırladın mı beni?
Hani bir sevgilim vardı...
Senin koynunda, dalgalar arasında
Aşk sözleri mırıldanırdı ya...
Artık o sevgilim yok.

Bir ev düşün üzerinde çatısı olan
Bahçede çam ağaçları
Evin içinde kendini ve beni düşün
O eve taşıyacağımız aşkı sevgiyi düşün,
Mutluluğumuzu düşün
Mutluluktan doğacak çocuklarımızı düşün

Sizin hiç çocuğunuz öldü mü?
Onun ölüsünü görüp,
Soğuk bedenine kapanıp ağladınız mı?
Benim çocuğum öldü…
İşte o anda bedenimde kanım dondu.
İliklerim kemiklerimden çekildi.

Kuşsan uçacaksın alabildiğine,
Gökyüzü senin.

Balıksan yüzeceksin alabildiğine,
Okyanuslar senin.

Cesaretim olsaydı;
Karşına dikilip,
Seni sevdiğimi söylerdim.
Karşıdan karşıya hasretinle yanmazdım.
Ellerinden tutup,
Güneşin doğduğu yerlere götürürdüm seni.

Bir zamanlar itilip kakılan,
Yalanlarla sömürülen,
Sahte pirler ve sultanlar peşinde koşan
Zavallı bir kızdım.
Dut ağacında vişne olmaya çalışıyordum.
'Sen şusun' diyorlardı, hemen o oluyordum.

Hey dost!
Gördün mü beni?
Bendeki hüznü gördün mü,
Gördün mü yaşama bağlılığımı?

Duydun mu attığım özgürlük çığlığını?