Özlem Şahin Şiirleri - Şair Özlem Şahin

Seninle dost olduğumuzu sanmıştım,
Ondandır kızgınlığım.
Dostu düşmandan ayıramadığım içindir hüznüm.
Dostu düşmandan,
düşmanı dosttan ayırıyordum.
Dost görünen,

Sen bilir misin karanlığın neden korktuğunu?
Kalleşin, kahpenin neden korktuğunu bilir misin?
Elbette bilemezsin.
Senin yaşamında,
Karanlığa, kahpeliğe yer olmamış ki.
Senin yaşamın tozpembe,

Onbeş Nisan’dı.
Kopardılar, kırdılar baharla çiçek açan
Büyümemiş nazlı fidanı.
Köklerini de salladılar,
sarsıldı kökleri derinlerden.
Bu fidan körpeydi, cılızdı ama

Karın altında güneşe hasret kalmış
kardelen gibi dibe vurmuşum.
Çırpınıyorum ışığa kavuşmak için.
Kardelen benden şanslı gibi dursa da,
Çaba aynı çaba.
O, karın altında ayaza direnip

Döndüm baktım geriye,
Nice gençler yok olmuş
Özgürlük uğruna,
Demokrasi uğruna
Binlerce genç öldürülmüş,
Yüzlercesi, binlercesi sindirilmiş.

Tarihin silik sayfalarından gelen
solgun anıları yaşıyorum artık.
Solgun anıları yazıyorum
Geçmişi hatırlıyorum
. İşkence masalarını
. Karşıyaka Mezarlığı'nı

Bir sonbahar sabahında gördüm seni,
Sen, sonbaharda ilkbahar gibiydin
Öyle canlı, öyle neşeli
Öyle güzeldin ki,
Bir sana baktım bir kendime...
Ben, hayatın akışında

Uzatsam ellerimi ellerine,
Sıkıca sarılsa ellerime,
Gözlerimiz birden buluşsa
Yüreklerimiz bir anda hızla çarpsa,
Ateşe düşse yüreğimiz, yansa.
Yansa sevda ateşleri

Direndik doğmaya,
Sonra, direndik insanca okumaya,
Direndik yeni bir dünya kurmak için,
Açlığa, yoksulluğa.
Direndik
Özgürlük uğruna tutsaklığa,

Herkes kendince yaşıyor sevgiyi;
Kimi ufuklarda yaşamı karşılıyor,
Kimi bakışlarda yeni başlayan aşkları.
Hey, yasa bürünen 10 Haziran sabahı
Dün, ben de bulmuştum gerçek sevdayı.
Yüreğimi yasa götürdün yine