Islanmış Yalnızlar ve Küller

Bir kelime her şeyi değiştirir
Dudaklarından çıkacak o kıvılcım
Bir yangina bedeldir
Alevler etrafını sarmışken o
Dokunamayacağın kadar yabancı
Senin olamayacak kadar güzeldir
Hiç sönmesin istesen de
Sana kalan bir avuç
Külde gizemdir.

Anısı hatırası hayal meyal
Katlanılmaz bir acı düşer
Gövdene yayılır her yerine
Söndüğünde bir daha yanmamak üzere
Işıktan uzak karanlık bir yerde
Bir kıvılcım daha beklersin
Umutların nafile
Tekrar yanmaya iman edemezsin

Yaralarla dolu gövden
O acıyı istersin
Her terkedilişinde
Bir ateş böceği gibi sönersin
Yavaş yavaş kendi ateşinde
Ölümü beklersin

Aslına bakarsan o gittiğinde
Bir avuç kül bıraktı ellerine
Yanmamak üzere
Artık ıslanmıştır yalnızlığın ve
Bir daha asla tutuşamayacaksın.