Kendini Tanı..! (Delphi Kahinleri)
Şiir Hakkında:
Duyguların içinden kadın ve erkek geçmediği sürece, şiir insan olamaz. İnsanı yansıtmayan şiir de, toplum için yeterli değildir. Bu durum, ölüm ve yaşam için de geçerlidir. Aslında her şiir bir yerlere gömülen bir yaşam bedenidir. Siz o bedene bakmasını bilmediğiniz sürece, hiçbir anlamı ve manası olmaz. Aşığın ölmediği şiir, aşka yaşam veremez. Çünkü aşk, ölmekten doğan bir hiçlik güneşidir. Kimimiz bu güneşi anlatılandan, kimimizse içinde yaşamaktan dolayı tanımaktadır. Ama kara ...
Büyük bir hastalıktır, şiir yazmak.
Ansızın uyanırsın, ölümden kalma gecede.
Sevgilinin yokluğuyla göz göze gelirsin.
Bir sığınak ararsın, orada.
Dertleşmek ve paylaşmak istersin, içindekileri.
Ama bulduğun sadece aldanmışlıktır.
Yaşamak vardı, duaların kırılgan seslenişinde.
Ellerimi açmıştım, kendimde başkaydım ben.
Ben seninle Temmuz melodileri gibi.
Hiçliğin nehirlerinde kendine boğulmuş.
Bir bulabilseydim, bir görebilseydim.
Başka kokardı bu adamlık.
Bana güneş ve ateş olduğunu söylüyorsun.
Ama nedense,
Benimle ölesiye yanmaktan kaçınıyorsun.
Birbirimize aktığımız gözyaşları olduğumuzu söylüyorsun.
Ama nedense,
Benimle okyanus olmaktan korkuyorsun.
Kalbimde, kalbimin içindeki gül kokusunda.
Sen ismini söyledikçe ben kendime yenilgi.
Acaba galibiyetler hep neşeli midir.
Sence de mutluluk mahkum olmak mı.
Yoksa gemiler hep aynı denizde mi…
Yine duyumsuyorum, belki yine küsüyorum.
Soğuk savaşlar içinde.
Yürümüyor gözler, adım atmıyor bakışlar.
Her şey kırılgan bir güzergahta.
Kalbim eskisi gibi yanaşmıyor.
Acılar güneşin çökmüş karanlığı gibi.
Vurma, yüklenme bana.
Bu aralar her şey kendisinden geçti.
Geçtiler, sağ kalanlar ölü gibi.
Yorgun ruhum, yaralıdır yüreğim.
Nereye baksam, ölmüş bir hayal.
Acaba bizi doğuran masal var mı…
Denizde ya da mezarın dibinde.
Issızlarda, ya da limanların dalga kıvrımında.
Nerede olursan ol,
Ben bulurum, ben yaşarım seni.
Eğilmem, bükülmem, anlıyor musun?
Damladan vur, yağmurdan sor beni.
Gözyaşı düşmüşse, acılar tuzaksa baharlara,
Bir yemin, bir yol tutmalı son nefeste.
Sen söyledin, sen kaçırdın mendilin filmini.
Bir yerde okunmamışlar, bir yerde yaşanmamışlar.
Onlar ikimize sormadılar.
Derinden söylediğim şarkılar vardı.
Bir zamanlar sana tutulmuş bir yakamoz.
Ne dinlerdim, ne de sözler söylerdim.
Sadece sevmek vardı, yüreğimde.
Sadece sana tutunmaktı, o yankılı yıllar.
Nerede kaldım, nereye gittim.
Var mıydı, eski aşkları tercüme eden.
Hani kurumuş gözlerde parlayan yıldızlar.
Hani birer birer devrilen o anlamlı uykusuzluklar.
Sence de rüyalar ölür mü…
Ya da yaşayan sadece acı mıdır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!