Küçülen Karanlıklar Şiiri - Mert Altınka ...

Bir öfke, küçük bir çukuru dolduran
Yağmur damlaları tarafından boğuldu
Onun peşinden bir inanç atladı
Onların peşinden de hayallerimden geriye kalmış
Birkaç kırıntı
En kolay onlar öldü zaten
En çok ölüm onlara yakıştı
“Ne şık bir ölüştü” dediler arkalarından
Gülümsedi ve “evet” dedi ölüm “beğendiğinize sevindim”
Kuştan çok, kargalar uğrar oldu buralara
Denizden çok, kuraklık var
Ve sessiz olur sanmıştım artık her şey
Ama sessizlikten çok, bir yankı var
Ah bir anlasam, bir bilsem ne derdi var
Galiba bilemeyeceğim hiçbir zaman
En iyisi o yankıya birkaç söz fısıldamak
Bir şarkı olur belki veya bir şiir
Ama bazen ne kadar umut arasam
Bulamadan dönmek var
Ve bazen bir adım attığın zaman
Kaybolmak var
Bazen de aranan olmak
Bulunmayı arzulamak
Fakat işin en sonunda bir kaybediş var
Hayatının geri kalanını
Kaybettiklerini unutturacak
Bir kazanışı arayarak geçirmek var
Ama unutmamak lazım
Bir gün karanlığa günaydın dersin
Başka bir gün ise güneş yorar gözlerini
Bugün kendimdeyim diye sevinirsin
Ama ertesi gün neye dönüşeceğini bilemezsin.