Küçük İskender Şiirleri - Şair Küçük İsk ...

Sokularak soğuğa ileri çıkışından
bir uzun saçlı yelkenin
notalara ayak atarken sihir

Şimdi nerede ağlıyor billur
kanatırken son rüzgarın

Ağır bir hastalık
gibi ilerledik masmavi kentin
yağmalanmış, küskün âşıklarında

Ne bir söz doğrultabildi kesik başlarını
ne de saçlarına sıcak bir dokunuş

bu kartı sana paris’ten atıyorum

çok türkçe bir aşkın ortasında
çok türkçe bir yağmurun mağarasında
çift kâğıtlının son dumanına sinen erezyonda
kelimelerden

sıfırın içine giren bir cadıyım ben
anlaşılmaz olan yalnızca,
sonranın ilk bilançosu
tek kişilik bandosuyum terkedişin!
sabır.
ve sabır bir coğrafya hocası gibi

otomobilin altında kalmış
peygamber.

bir delikten içeri sızmaya çalışmış
hayatı boyunca kan.

yarayı okşadıkça dökülüyor kabuklar) ... (diyemezsin
oysa belirsizliktir
ormanlarına pusu kurdurtan hayvanları. Kim bilir
hangi çağın karanlığında iki ateş böceği
gibi iki omzuna konmuştuk sevgili siyahını öpecek
ve ölecek olan, kanını

Sonra aniden geyşa! Bilinçsizce,
bir anlamı olmalıymış gibi bunun
önce biraz tedirginlik ve öfke,
ardından çokca telaş ve savurganlık: Tahmini
gezegenin son astronotu -Niye Kimse
Fizikten Sözetmiyor Bu Evde -Ve Ben Niye

Sevgilim! Kaşığın içine bakıyor sonbahar
yüzündeki siyah su birikintisi
üzüyor seyrek yürekli kuğuları, ve

Kırılan bir lades kemiğinin ardından
unutulmadın, unutulmayacaksın da

İstanbul, bilinçakışına çok uygun bir şehir anne.
Burada herkes kapasitesi kadar şizofren
Burada herkes Sarı Ceket giyiyor.
Her evde bir gaz odası var mutlaka.
Üniformalar, kırbaçlar her zaman hazır.
Ütülü ve cilalı.

ihsan y.'e

ısrarlı bir çocuk gömleği var bu gece üstümde
siyah, cepsiz, buruşuk ve kirli
okuldan mı kaçtım, evden mi, söyleyemem
titrerdi ellerim uzanıp düzeltirken yüzünü