Otuz beş yıl kalem sıyırdı
Yazdı da yazdı
Düğmelerine parmak vurgusu makinaların
Yığın yığın
'Yazılar' dedi insanlığa
Birkaç kitap
Dergiler
Gazeteler
Sona yaklaştırdı ömür
Dostlar yittiler gittiler yavaşcıktan
Bu gününkiler ise
Hani neredeler
Dünden yarına taşındı hevesler
Ödünsüzlüğe ad koymayı bildi yazar Yaşar
Yokuş yukarıydı kalemin mürekkebi
En zirvede
Bekler dururdu özgürlük
Yazdı yollara
Yazdı kaldırımlara
Yazdı parklara çocuklara
İtildi kakıldı
Debelendi yaralandı da
Dürttü belleklerine insanların yıl be yıl
Resmiyet işte
Azarlanıp horlandı bir densizin dilinde
Vergi
Diyecekti
Çevre
Diyecekti
Çöp
Diyecekti
Olsaydı arşivi yanında
Çıkarıp çarşaf çarşaf gösterecekti
Kargalar seyrettiler gak gak
Serçeler seyrettiler cik cik
Ötüştüler resmiyete
Çatıların bacaların sessizliğinde
Tünediler seyre dalıp telefon tellerine
Tüneklerdeler onlar
Binler
Milyonlar
Vurdumduymaz gelişigüzel insanlar
Düşündü geçmişi Yaşar
Döndü şimdiki zamana
Hangi ülkede mutlu olunurdu
Hangi ülkenin insanıydı bunlar
Diye düşündü Yaşar
23 Temmuz 2008 Denizli
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 14.7.2021 14:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!