Kör Kuyulardayım Şiiri - Halil Kumcu

Kör kuyulardayım, kör kuyularda,
Ne çıkacak gücüm var,
Ne de çıkmaya cesaretim,
Ölüm var, dirim var.

Sonbaharın son günleri,
Gökyüzü baştan başa bulut,
Göçmen kuşlar bile terk etti,
Ateşler içindeyim, Nemrut.

Hayata başladığım liman,
Yıldızlar kadar uzakta,
Hani samanlık seyrandı,
Yapayalnız kaldım bu yolculukta.

Geceler kurşun gibi ağır,
Güneşi beklemekten yoruldum,
Sen gideli yıllar oldu,
Hayalinle avunur oldum.

Aynalar bile yabancı artık,
Saçlarımda, sakalımda aklar var,
Her gün çıktığım merdivenler,
Seneler içinde nasıl da uzar.

Biliyor musun?
Uzağı göremiyorum artık,
Belim de biraz büküldü sanki,
Resimlerimiz bile yarım, yırtık.