Kör dünya Şiiri - Veysel Şimşek

Hoş koku tomurcuk çiçekli bağlar,
Fırtına rüzgarlı püsküllü dağlar,
Görseydi halimi tek anam ağlar,
Öksüzüm ben bundan dar dünya.

Haykırsamda avaz avaz bağırsam,
Duymaz beni anam diye çağırsam,
Garip başım taştan taşlara vursam,
Gel anamı bana geri ver dünya.

Kimini getirir kimin götürür,
Dalsam derinlere aklım yitirir,
Üstümde ağırlık kalkmaz oturur,
İşte bundan nalet derim kör dünya.

Sede yaşaması güzel şahane,
Dersin bana ne istersin daha ne,
Hep seni yazarım oldum efsane,
Dökerim derdimi bu da sır dünya.,

Varken güzel yaşam yeme içmeyi,
Hiç düşünme bana ömür biçmeyi,
Söyle kim isterki senden göçmeyi,
Körpecik genç yaşım vakit var dünya.

Hep açtın zengine türlü sofrayı,
Banada çok gördün bir damla suyu,
Gülmedin yüzüme gariban deyi,
Gel bana bir cevap derim ver dünya.

Ayrı gayrı gözle baktın gelene,
Fırsat verdin iki ayaklı yılana,
Veysel der ki; Mezar oldun ölene,
Gün gelir benide derim yer dünya.