Kökeli Ozan Şiirleri - Şair Kökeli Ozan

Ağlamakla geçti sensiz günlerim,
Bir ömür bu, hiç bıkmadan seni bekledim.
Her türlü çileye göğsümü gerdim,
Dayanacak gücüm, halim kalmadı.

Kalbime bir başka sevda koymadım,

Üzgünsün belki bana, belkide kırgın,
Yüreğin buruk senin,gözlerin yorgun.
Yüzünde öfke sitem,hayeller solgun.

Gidiyorsun gidiyorsun, gidiyorsun yar,
Benim bunda ne bir suçum, ne günahım var.

Bu düzen değişti devran değişti,
Eski köyler bize yurt olmaz gayri.
Maskeler göründü makyaj silindi,
Eski postlar bize kürk olmaz gayri.

Özü sevip özde öz olmak varken,

Her şey vatan için, vatan uğruna,
Yol aldın köyün’den, Hatay yoluna.
Peygamber ocağı, çekmiş bağrına,
Resul'ün ikramı, varmış be Ahmet.

Giderken sözlerin, vatan’dı zaten,

Allahın verdiği lutufla ona,
Akıl vermeyemi kalkarsın ahmak.
Sen nasıl bir insan nasıl bir kulsun,
Gücün yetmez darda kalırsın ahmak.

Bilmezmisin nasıl görür gözlerin,

* Kürek çekmeden tıpırtı sesleriyle yaptığım esrarengiz yolculuğum *

Topraktan var oldum toprağa döndüm,
Adıma ilk insan Adem diyorlar.
O kadar meleğe secde ettirdi,
Yinede hiç kıymet bilmez insanlar.

Çamurdu bu beden cana döndürdü,

Sorma dostum sorma bana,
Özlemden hasretten yana.
Ne bilirsin çekmediysen,
Gör gurbeti sorma bana.

Sözde özüm asıl sensin,

Mahçup sevdaların adamıyım ben,
Uçmaya alışmış yüreğim.
Haydi ey kaptan,
Haydi aç yelkenleri.
Başımda öksüz sevdam,
Ilıman rüzgarların estiği,

Bahtım gibi gelir bana,
Hiç sevmem şu geceleri.
Ta doğuş’dan bahtım kara,
Kahreder ağlatır beni.

Gurbet yolunu gözleten,