Kıymetini Bilseydim Şiiri - Servet Erbaş

Bülbülün güllere,aşkı misali.
Cümle alem bilsin,bendeki hali.
Haykırsam dünyaya,duysa ahali.
Sana aşık oldum,diyebilseydim.

Kapıldım dünyanın,boş hevesine.
Kulak verse idim,Hakkın sesine.
Düşmeden ecelin,kör pençesine.
Faydayı zararı,sezebilseydim.

Her gece hasretle,yatar uyurum.
Aynı yerde seni,bekler dururum.
Öyle sevinirim,mutlu olurum.
Bir kere cemalin,görebilseydim.

Bu yolun sonunda,seni görürüm.
Koşar adımlarla,zevkle yürürüm.
Bacağım tutmasa,ben sürünürüm.
Birkerecik olsun,gelebilseydim.

Senden ayrı kaldım,bu nasıl durum?
Aşkın ile yanar,ben köz olurum.
Körde olsam arar,seni bulurum.
Yeterki kokunu,alabilseydim.

Seni istiyorum,budur emelim.
Adını duyunca,kırılır belim.
Layık olamadım,azdır amelim.
Keşke ben yolunda,ölebilseydim.

Sıkıyor ruhumu,göğüs kafesim.
Kalmadı dünyadan,geçti hevesim.
Aldığım belkide,şu son nefesim.
Allah rızasına,verebilseydim.

Çocuk mu? Yaşlı mı? yok ki sırası.
Azril bakmıyor,gözün karası.
Ahirette geçmez,dünya parası.
Gafleti üstümden,atabilseydim.

Olsam Allah'a kul,Ahmed(s.a.v) ümmeti
Ersem cennet'inde,Cemâl nimeti.
İstemem dünyanın,malı servet'i
İmanla toprağa,girebilseydim.

Dünyadan bu kadar,lezzet almazdım.
Hakkı Hakca bilir yolda kalmazdım
Kolayca günaha,düşüp dalmazdım.
Senin sünnetini,bilebilseydim.