Kıyametin kopsun dünya
Leylalar sığıyorsa bi karış toprağa.
Kopuyordur da
Bir insanın vicdanı çürüyorsa.
Nasıl da savaşıyoruz yok oluşumuzla
İnceldiği yerden kopmalı her şey
Dünya bir ip
İpin bi ucunda Eylül
Bi ucunda Leyla
Kin kusuyorum
Yok oluşumuza
Kopsun artık ne kopacaksa
Melekler ölmez derdi annem
Acı da çekmezlerdi ona kalırsa
İnsanlığımızı tükettik
Bir insan bir meleğe dokunduğunda.
Dünya her an yok olabilir...
Simge Yıldırım
Kayıt Tarihi : 31.10.2019 05:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!