Kıtmir-i Resul Şiiri - İlyas Payas

Merhaba canım efendim, sultan- ı iki cihanım.
Kapına geldi Kıtmir'in ne olursun kabul et.
Boyumu aşmışsada günahım.
Beni ümmetinden kabul et.

Bilmem ki efendim, resulü zi'şanım,
Huzuruna varır mı, bu aciz sürç-ü lisanım.
Günahkarım, pek acizim tartar mı günahımı.
Adli ilahinin kıldan hasas kantarı...

Tanımazsın belki, bu kim dersin.
Haklısın dilimi cok şereflendirmedi pâk ismin.
Ne gecem belli idi nede gündüzüm.
Sensiz bu diyarlarda avere olup gezdim...

Tut elimden ya Resulullah merhamet bana,
Hassan bin sabit'in gibi dua et bana.
Çözülsün dilim yalvarsın sana .
Ümmetin içinden en çok bana ağla

Sevgili habibim, Resulü sakaleynim,
Hem insliğime hem cinliğime peygamberim.
Başka kapım yok, söyle nereye gideyim.
Sensiz her yer benim öz gurbetim

Derelerden nehirlerden,soğuk sular içtim de geldim.
Ovalardan tepelerden geçtim de geldim.
Sinemdeki çiçeği her su verene açtım,
Elimdeki muhabbeti ağyara saçtım da geldim.,

Sırtımda günahım, önümde onlarca Ah'ım.
Nasıl ederim bilmiyorum sabahı.
Süz dilimdeki, riyayı kalsın özümdeki ihlas balı.
Belki bende, ihlasın tadına varırım.

Sevgili efendim huzuruna geldim,
benliğimi Taif taşlasın.
İçimde fırtınalar kopsun, bir diriliş başlasın.
Kıyam günü yiğitlerin
beni arşın gölgesinde karşılasın.
Yorgun düşen başım sancağına yaslansın.

Sana gelirken efendim çok küçük düştüm.
Aklında cennet kokan bir küçük düş'tüm.
Gözlerindeki cennet yine aklıma düştü.
Beni mest eden, o cennet kokan gülüştü.

©ilyaspayas